936
bir yere gittiği veya eskidiği yok. top takımdayken ve ofansif oynadığınız dakikalarda 4-3-3 içinde de çok sık gördüğünüz bir dizilim. yalnızca top takımdayken değil, savunmada pres oyununda da bu formasyona girildiği sık olur ki rakip 4'lü savunmayı birebir karşılayabilesin. özellikle top bizdeyken bu sezon bizde de sıkca bu formasyona yakın bir oyun oynandı. mertens bir orta sahadan çok yardımcı forvet rolünü üstlendi özellikle de son haftalarda. kanatlarımız genelde asimetrik olduğu için tam anlamıyla 4-4-2 gibi gözükmedi, rashica daha defansa katkılı bir oyun oynarken kerem daha ofansif idi.
bu tartışmaya yol açan şey aslında artık futbolda dizilim veya formasyon tabirinin kalmamış olması. artık mühim olan savunmada şu kadar orta sahada ve hücumda şu kadar adam oynamak değil, birer birer kimin hangi rolde oynadığı ve bu da top sendeyken ve rakipteyken diye ikiye ayrılmayı bırakın, geçiş hücumunda ayrı, set hücumunda ayrı ve savunurken de keza aynı şekilde ayrılabiliyor. yani oturup tartışılmasını doğru bulmuyorum. hayran olunan şey, iki adet merkezde oynayan golcünün kadroda bulunması ise özet ile, biz bunu zaten sezon boyu yaptık *.
artık dizilimlerin bir öneminin kalmaması da beni biraz endişelendiriyor, takımlar çok büyük oranda fiziksel gücünü ön plana çıkaran bir oyun tercih ederek daha akıcı oynadığı için oyunun taktiksel tarafı arka planda kalıyor. yakında nba'de olduğu gibi, bam güm herkesin fast break'e çıktığı, dizilişin, taktiğin, teknik adamlığının öneminin kalmadığı, %90'ının fizik güç olduğu bir futbol görebiliriz yakın zamanda.
böyle değişimler tarihte savaş meydanlarında da çok sık görülmüş. mesela 1. dünya savaşında aşırı statik ve taktiksel ve savunmaya dayalı bir siper savaşı yaygınken 2. dünya savaşında tam aksine bambaşka, hızlı ve dinamik bir yıldırım harekatı revaçta olmuş. sonra onun da eksileri çözülünce o da tarihe gömülmüş vs. vs. dolayısı ile bu böyle gider. dizilişlere takılmamak lazım fakat takılıyorsanız da 4-4-2'yi yakında çok daha sık olarak duyabiliriz. ama her zaman 1. ve 2. santrafor tanımı olur ve birisi daha geride veya daha geniş alanda oynar, çünkü sahadaki en kritik şey alanı paylaşabilmek, tek bir noktaya herkesi yığamazsınız.
bu tartışmaya yol açan şey aslında artık futbolda dizilim veya formasyon tabirinin kalmamış olması. artık mühim olan savunmada şu kadar orta sahada ve hücumda şu kadar adam oynamak değil, birer birer kimin hangi rolde oynadığı ve bu da top sendeyken ve rakipteyken diye ikiye ayrılmayı bırakın, geçiş hücumunda ayrı, set hücumunda ayrı ve savunurken de keza aynı şekilde ayrılabiliyor. yani oturup tartışılmasını doğru bulmuyorum. hayran olunan şey, iki adet merkezde oynayan golcünün kadroda bulunması ise özet ile, biz bunu zaten sezon boyu yaptık *.
artık dizilimlerin bir öneminin kalmaması da beni biraz endişelendiriyor, takımlar çok büyük oranda fiziksel gücünü ön plana çıkaran bir oyun tercih ederek daha akıcı oynadığı için oyunun taktiksel tarafı arka planda kalıyor. yakında nba'de olduğu gibi, bam güm herkesin fast break'e çıktığı, dizilişin, taktiğin, teknik adamlığının öneminin kalmadığı, %90'ının fizik güç olduğu bir futbol görebiliriz yakın zamanda.
böyle değişimler tarihte savaş meydanlarında da çok sık görülmüş. mesela 1. dünya savaşında aşırı statik ve taktiksel ve savunmaya dayalı bir siper savaşı yaygınken 2. dünya savaşında tam aksine bambaşka, hızlı ve dinamik bir yıldırım harekatı revaçta olmuş. sonra onun da eksileri çözülünce o da tarihe gömülmüş vs. vs. dolayısı ile bu böyle gider. dizilişlere takılmamak lazım fakat takılıyorsanız da 4-4-2'yi yakında çok daha sık olarak duyabiliriz. ama her zaman 1. ve 2. santrafor tanımı olur ve birisi daha geride veya daha geniş alanda oynar, çünkü sahadaki en kritik şey alanı paylaşabilmek, tek bir noktaya herkesi yığamazsınız.
