2782
gelmiş geçmiş en önemli kaptan ve futbolcularımızdandır. benim de çocukluğumun en önde gelen kahramanlarındandır. bazı önemli futbolcuların attığı gol kadar kaldırdığı kupa vardır. muhteşem bir oyuncu olmamasına rağmen mücadele etmediği yarım saat hatırlamam. ama iş performans ve mücadele işiyse sahada en fazla torreira kadar mücadele etmiştir adı geçen kim varsa. torreira’nın heykeli dikilecek bir efsanemiz olacağını sanmam. sadece kulübüne çok iyi hizmet vermiş, özverili bir profesyonel olur listeye alabileceğimiz diğer 50-100 futbolcumuz gibi. ama efsane dendiği zaman 2-3 figür çıkar.
efsane mertebesi ise bana göre yüzde yüz galatasaray hikayelerden ve galatasaray’a karşı ömür boyu neredeyse sıfır yanlış yapan figürlerden oluşabilir. profesyonel efsane olmaz. mesela ergin ataman tavrı bu konuda örnek olabilir. başka yerde tabii ki çalışırsın ama galatasaraylı olduğunu ve galatasaray’da olmak istediğini herkes bilir, ve sen de bu şekilde açıklamalar yaparsın. “hakemler galatasaraya karşı bunları verebilir mi” tarzı laflar ağzından çıkamaz, çünkü kalbinden çıkamaz. mesela tribüne doğru kol çıkamaz, bir kişiye bile olsa. yazık dersin, bana da mı dersin ama “nasıl geçirdik” hareketi yapamazsın. galatasaraya rakip mi oldun mesela, aslan gibi o maçı kazanırsın ama kulübedeyken farklı oturursun, ekstra dikkatli olursun sevincinde, hakeme itirazında.
misal hasan şaş her şartta galatasaraylıdır ama tugay profesyoneldir. bu bir kimlik, bir hissiyat, bir tavır. futbolcu olarak değerleri bambaşka konu. tugay kötü futbolcu olabilir mi? ama hasan şaş eminim ki maçı benim gibi izler. her yerde çalışırım diyen efsane olmaz mesela, sevdiğimiz eski futbolcumuz olur.
rizeye gidersin istersen ama açıklaman ben profesyonelim olamaz. dersin ki galatasaray benim camiam ve rizesporla yapay bir gerilim oluştu bizler bunu bitirmeliyiz, sosyal medya gazına gelmeyin falan filan.
fatih terim bile demirören muhabbeti ve milli takım gidiş şekilleriyle zamanında aklımızı karıştırdı ki kendisi galatasaray tarihinin ve kimliğinin önemli bir kısmıdır. katkı vermiş değil, bizzat tarihin ve kimliğin çok önemli bir kısmının kendisidir. zaman zaman kendisiyle ilgili bile profesyonellik kısmı biraz fazla mı diye düşünülmüştür.
efsane mertebesi biraz aşk ve karı koca ilişkisi gibidir, sevdiğin kişi başka birine anlamlı gülümsese bile o işin tadı kaçar. ya tek sevda, ya profesyonelliktir bu işler ve ortası yoktur. bülent korkmaz’ı görsem heyecan dolarım ama bu adam her yerde yürüyen galatasaray’dır der miyim? işte ondan emin değilim.
efsane mertebesi ise bana göre yüzde yüz galatasaray hikayelerden ve galatasaray’a karşı ömür boyu neredeyse sıfır yanlış yapan figürlerden oluşabilir. profesyonel efsane olmaz. mesela ergin ataman tavrı bu konuda örnek olabilir. başka yerde tabii ki çalışırsın ama galatasaraylı olduğunu ve galatasaray’da olmak istediğini herkes bilir, ve sen de bu şekilde açıklamalar yaparsın. “hakemler galatasaraya karşı bunları verebilir mi” tarzı laflar ağzından çıkamaz, çünkü kalbinden çıkamaz. mesela tribüne doğru kol çıkamaz, bir kişiye bile olsa. yazık dersin, bana da mı dersin ama “nasıl geçirdik” hareketi yapamazsın. galatasaraya rakip mi oldun mesela, aslan gibi o maçı kazanırsın ama kulübedeyken farklı oturursun, ekstra dikkatli olursun sevincinde, hakeme itirazında.
misal hasan şaş her şartta galatasaraylıdır ama tugay profesyoneldir. bu bir kimlik, bir hissiyat, bir tavır. futbolcu olarak değerleri bambaşka konu. tugay kötü futbolcu olabilir mi? ama hasan şaş eminim ki maçı benim gibi izler. her yerde çalışırım diyen efsane olmaz mesela, sevdiğimiz eski futbolcumuz olur.
rizeye gidersin istersen ama açıklaman ben profesyonelim olamaz. dersin ki galatasaray benim camiam ve rizesporla yapay bir gerilim oluştu bizler bunu bitirmeliyiz, sosyal medya gazına gelmeyin falan filan.
fatih terim bile demirören muhabbeti ve milli takım gidiş şekilleriyle zamanında aklımızı karıştırdı ki kendisi galatasaray tarihinin ve kimliğinin önemli bir kısmıdır. katkı vermiş değil, bizzat tarihin ve kimliğin çok önemli bir kısmının kendisidir. zaman zaman kendisiyle ilgili bile profesyonellik kısmı biraz fazla mı diye düşünülmüştür.
efsane mertebesi biraz aşk ve karı koca ilişkisi gibidir, sevdiğin kişi başka birine anlamlı gülümsese bile o işin tadı kaçar. ya tek sevda, ya profesyonelliktir bu işler ve ortası yoktur. bülent korkmaz’ı görsem heyecan dolarım ama bu adam her yerde yürüyen galatasaray’dır der miyim? işte ondan emin değilim.
