umutsuzluk

"bazen karanlık bir yerdeyken gömüldüğünü düşünürsün ama belki de ekilmişsindir." dediler yıllar önce, inandık. farkına vardık sonra gömüldüğümüzün hem de en derine. ne isyanımız duyuldu, ne de bir damla su verenimiz oldu. filizlenip çiçek açma umudumuz kalmadığı gün kuruduk aslında toprak altında. şimdi ki çabamız sadece yeni gömülenlerin gerçekten de ekilmiş olabilme ihtimaline dair. yoksa bu saatten sonra filizlensek de, bizim vereceğimiz meyve acı olur.

yok mudur hobi bahçesini cennete çeviren erden gibi bir çiftçi? bizim de kurak arazimize bil el atsa.

liyakatli olsa, bilimsel yöntemler denese, planlasa. hepsinden önemlisi bizi de toprağını da sevse...