298
10 şubat cuma günü osmaniye'de, insani yardım için futbol sahası büyüklüğünde ana çadır kampı ve yanı sıra 2-3 halı saha büyüklüğünde kamplar olan çok büyük bir alana geldik. buradaki insan profili çok farklıydı. gerçekten ihtiyaç sahibi, fazlasını aramayan, uymayanı almayan ve hatta geri getiren kalender insanlarla karşılaştık. hele çocuklar... soba borusundan füze, boş koliden araba yaratan zeka küpleri. afette bile insanın yüzünü güldüren, yaşamı ve umudu hatırlatan inanılmaz varlıklar.
insanımızın güzelliğini anlatmak için bir anımı paylaşmak isterim. yaşlı bir amca geldi. ihtiyacını sordum. "biz kendimizden geçtik evlat ama 4 tane keçim var onlara yem arıyorum" dedi ağlayarak. nasıl dayandım bilmiyorum ama "maalesef yok amcacım falanca yerde bulabilirsin, biz senin ihtiyacını görelim" dedim. "siz sağolun keçilerime yem bulayım bana yeter" diyerek gitti. ardından öylece bakakaldım.
kendinden önce başka insanları, hayvanları düşünen, fedakar insanlarımız gelecek güzel günleri müjdeliyor. bu cefakar millet güzellikleri hak ediyor.
insanımızın güzelliğini anlatmak için bir anımı paylaşmak isterim. yaşlı bir amca geldi. ihtiyacını sordum. "biz kendimizden geçtik evlat ama 4 tane keçim var onlara yem arıyorum" dedi ağlayarak. nasıl dayandım bilmiyorum ama "maalesef yok amcacım falanca yerde bulabilirsin, biz senin ihtiyacını görelim" dedim. "siz sağolun keçilerime yem bulayım bana yeter" diyerek gitti. ardından öylece bakakaldım.
kendinden önce başka insanları, hayvanları düşünen, fedakar insanlarımız gelecek güzel günleri müjdeliyor. bu cefakar millet güzellikleri hak ediyor.
