443
bu transfer özelinde başakşehir kulübüne ödenen bonservis bedeliyle ilgili bizim inanıp inanmamamızın hiçbir önemi yok. başakşehir ocak 2021'de uygun bir fiyata aldı, futbolcuyu geliştirdi ve çok yüksek bir bonservis ücreti karşılığında nice takımına sattı. kesin olarak kazanacakları tutar 10 mu, 11.5 mu, 16 mı her kafadan bir ses çıkmakta. kesin olan tek şey, bu transferle 10 milyon euro'nun üzerinde bir kaynak yaratmış olmaları. bu da mükemmel bir durum onlar için. nice kulübünün bu transferi neden yaptığı ve altında yatan başka sebepler olup olmadığı hakkındaki yorumlara dair tek söyleyeceğim şey, zenginin malının züğürdün çenesini yorduğudur. nice futbolcuyu aldı, başakşehir de bonservis ücretini. herkes kazandı ve konu kapandı.
bu tarz konular eljif elmas'ın ve vedat muriqi'nin italyan takımlarına yaptıkları transferler sebebiyle galatasaraylılar arasında çok fazla gündem oluyor ancak ben bunu gereksiz buluyorum. 2003'te petre ve bratu, 2021'de cicaldau ve morutan transferleri üzerinden taraftarı olduğumuz kulüp hakkında söylenenler ne kadar çirkin ve yakışıksız ise; ndayishimiye, elmas ve muriqi hakkında da söylenenler o kadar çirkin ve yakışıksız. ali koç veya bir başka fenerbahçeli şahsi bağlantılarını veya gücünü kullanıp vedat'ın ve eljif'in satışları aracılığıyla fenerbahçe'ye yüklü miktarda bir bonservis kazandırmış ise, başkanı veya yöneticisi olduğu kulüp için iyi bir şey yapmış. ndayishimiye'nin satışını başakşehir kendisine kaynak yaratmak için gerçekleştirdiyse, onlar da mensubu oldukları kulübün menfaati doğrultusunda hareket etmişler. bunlar eleştirilecek veya "burnuma pis kokular geliyor" sözleriyle belgesiz delilsiz itham edilecek konular değiller. keşke biz de uefa'nın 2018 yılında verdiği "sattığın kadar al" cezası ile geçirdiğimiz transfer dönemlerinde, bir yöneticimizin gücü veya uluslararası bağlantıları/ağları sayesinde sıkıntısız yaz mevsimleri geçirebilseydik. mustafa cengiz, yusuf günay, abdurrahim albayrak, kaan kançal ve diğerleri keşke uluslararası bağlantıları olan güçlü kimseler olsalardı da, galatasaray o dönem sadece taraftarı ve tarihi sayesinde sahip olduğu yerel gücün ötesine geçebilseydi. fatih terim de bu güçsüz durumumuzdan çok dert yanmıştı o dönem. biz de örneğin 2020 yılında belhanda'yı veya feghouli'yi 7 milyon euro karşılığında bir fransız kulübüne satabilseydik mesela. hiç kimse kusura bakmasın, nasıl olduğuyla veya neden olduğuyla zerre ilgilenmezdim.
başkanın veya yönetim kurulu üyelerinin galatasaray'da oturdukları koltuklardan güç devşirmesi değil, oturdukların koltukların gücüne güç katması gerekir. bir yönetici şahsi gücünü temsil ettiği kulübün yararına kullanıyorsa, ben kalkıp bunu "ya şöyle oldu ya böyle oldu" diye eleştirmem. bugün galatasaray'ın temsilde ortaya koyduğu çok ciddi bir güç var. bu sahip olduğumuz güçte kulübün yönetim kurulunda yer alan dursun özbek, cemal özgörkey, metin öztürk gibi isimlerle sportif a.ş.'de yer alan erden timur'un çok ciddi etkisi var. burak elmas'ın başkanı olduğu yönetim kurulunun veya finansal fair-play döneminde hem yerelde hem uluslararası başarıda tarihi fırsatları kaçırdığımız mustafa cengiz yönetiminin böyle bir gücü yoktu. güçsüzdük, bunu kabul edelim. güçsüzlüğümüzü de maalesef "biz başkaları gibi arka kapılardan dolaşmayı bilmeyiz, ahlaksızlık yapmayız" veya "kuruş değil duruş" gibi özlü sözlerle kapatmaya çalıştık o dönem. herkes 2019'da vedat muriqi, 2020'de de mert hakan yandaş transferlerinde yaşadığımız sıkıntıları bilir burada ama erden timur devreye girmeseydi 2018 yılında emre akbaba'yı da rakip takım transfer edecekti. futbolcu alırken de satarken de kimsenin ahlaksızlık falan yaptığı da yoktu, gücü olan gücünü kullanıyordu sadece. bu güç dengesizliği, transfer sezonlarında da lig yarışı içerisinde de galatasaray'ın aleyhine sonuçlara sebep oldu. konu bundan ibaretti aslında. bugün galatasaray'ın alanında güçlü isimlerden oluşan güçlü bir yönetim kurulu olduğu için (her zaman da böyle olmalı), bu tarz demagojilerle veya hamasi anlatımlarla işi yok. benim görüşüm, taraftarımız da artık bu zihniyetten ve bu ağızdan bir an önce sıyrılmalı.
bu tarz konular eljif elmas'ın ve vedat muriqi'nin italyan takımlarına yaptıkları transferler sebebiyle galatasaraylılar arasında çok fazla gündem oluyor ancak ben bunu gereksiz buluyorum. 2003'te petre ve bratu, 2021'de cicaldau ve morutan transferleri üzerinden taraftarı olduğumuz kulüp hakkında söylenenler ne kadar çirkin ve yakışıksız ise; ndayishimiye, elmas ve muriqi hakkında da söylenenler o kadar çirkin ve yakışıksız. ali koç veya bir başka fenerbahçeli şahsi bağlantılarını veya gücünü kullanıp vedat'ın ve eljif'in satışları aracılığıyla fenerbahçe'ye yüklü miktarda bir bonservis kazandırmış ise, başkanı veya yöneticisi olduğu kulüp için iyi bir şey yapmış. ndayishimiye'nin satışını başakşehir kendisine kaynak yaratmak için gerçekleştirdiyse, onlar da mensubu oldukları kulübün menfaati doğrultusunda hareket etmişler. bunlar eleştirilecek veya "burnuma pis kokular geliyor" sözleriyle belgesiz delilsiz itham edilecek konular değiller. keşke biz de uefa'nın 2018 yılında verdiği "sattığın kadar al" cezası ile geçirdiğimiz transfer dönemlerinde, bir yöneticimizin gücü veya uluslararası bağlantıları/ağları sayesinde sıkıntısız yaz mevsimleri geçirebilseydik. mustafa cengiz, yusuf günay, abdurrahim albayrak, kaan kançal ve diğerleri keşke uluslararası bağlantıları olan güçlü kimseler olsalardı da, galatasaray o dönem sadece taraftarı ve tarihi sayesinde sahip olduğu yerel gücün ötesine geçebilseydi. fatih terim de bu güçsüz durumumuzdan çok dert yanmıştı o dönem. biz de örneğin 2020 yılında belhanda'yı veya feghouli'yi 7 milyon euro karşılığında bir fransız kulübüne satabilseydik mesela. hiç kimse kusura bakmasın, nasıl olduğuyla veya neden olduğuyla zerre ilgilenmezdim.
başkanın veya yönetim kurulu üyelerinin galatasaray'da oturdukları koltuklardan güç devşirmesi değil, oturdukların koltukların gücüne güç katması gerekir. bir yönetici şahsi gücünü temsil ettiği kulübün yararına kullanıyorsa, ben kalkıp bunu "ya şöyle oldu ya böyle oldu" diye eleştirmem. bugün galatasaray'ın temsilde ortaya koyduğu çok ciddi bir güç var. bu sahip olduğumuz güçte kulübün yönetim kurulunda yer alan dursun özbek, cemal özgörkey, metin öztürk gibi isimlerle sportif a.ş.'de yer alan erden timur'un çok ciddi etkisi var. burak elmas'ın başkanı olduğu yönetim kurulunun veya finansal fair-play döneminde hem yerelde hem uluslararası başarıda tarihi fırsatları kaçırdığımız mustafa cengiz yönetiminin böyle bir gücü yoktu. güçsüzdük, bunu kabul edelim. güçsüzlüğümüzü de maalesef "biz başkaları gibi arka kapılardan dolaşmayı bilmeyiz, ahlaksızlık yapmayız" veya "kuruş değil duruş" gibi özlü sözlerle kapatmaya çalıştık o dönem. herkes 2019'da vedat muriqi, 2020'de de mert hakan yandaş transferlerinde yaşadığımız sıkıntıları bilir burada ama erden timur devreye girmeseydi 2018 yılında emre akbaba'yı da rakip takım transfer edecekti. futbolcu alırken de satarken de kimsenin ahlaksızlık falan yaptığı da yoktu, gücü olan gücünü kullanıyordu sadece. bu güç dengesizliği, transfer sezonlarında da lig yarışı içerisinde de galatasaray'ın aleyhine sonuçlara sebep oldu. konu bundan ibaretti aslında. bugün galatasaray'ın alanında güçlü isimlerden oluşan güçlü bir yönetim kurulu olduğu için (her zaman da böyle olmalı), bu tarz demagojilerle veya hamasi anlatımlarla işi yok. benim görüşüm, taraftarımız da artık bu zihniyetten ve bu ağızdan bir an önce sıyrılmalı.
