galatasaray

sığınağım..

gerçekler o kadar acı ki, hayat o kadar anlamsız
ve değişmez tabularla örülü ki, bir yerden sonra savaşamıyorsun.
sana acı veren her şeye sırtını dönüyor ve içine kapanıyorsun.
açlık, ölümler, savaşlar.. hepsi bir yerden sonra sıradanlaşıyor senin için.
sevnime ve üzülme gibi duygulardan arınmış, dümdüz, duygusuz
ve yanlız ve umarsız bir ruh haline bürünüyorsun.
kendini soyutladığın gerçeklerden kaçabildiğin kadar uzağa kaçtığında..
nefes alıp verdiğini, hala bir kalbin olduğunu sana tekrar hatırlatan şey..
sadece ona üzüldüğün ve sadece ona sevindiğin..
ona odaklı yaşadığın..
gülümsemen ve gözyaşın..
geleceği dair tek umut ışığın;
adı galatasaray olan bir macera..

şu an bana yaşadığımı hatırlatan sen,
sadece sen..

her şeye dair kaybetmiş olmama rağmen umudumu,
sana dair kaybetmiyorum, kaybedemiyorum.
sana sürüklenmeyi seviyorum..
sığınağımsın her şeyden kaçıp saklandığım sığınağım.
hayata seninle tutunuyorum,.
çünkü; sarın ve kırmızından başka
hiç bir anlamı kalmamış şu lanet olası hayatı yaşamak için,
başka hiç bir neden bulamıyorum.
sen benim gülümsememsin.

ve bunu başarabilen tek varlık sensin!
güldür yüzümü galatasaray'ım..