251
günlerdir içindeki ateşin söneceği gün gelmiş çatmıştır. sabah gözünü, beyninde çalan galatasaray marşları ile açarsın. "asaletin bize yeter" dersin daha kafan yastıktayken... kahvaltını gazeteleri okuyarak yapar , fener medyasına küfür ederek son çayını yudumlarsın. hele maç ali sami yen de olunca sevecenlik misafirperverlik yalanlarını okuyunca iyice bi dellenirsiniz kadıköy de oynanırken neredeydiniz lan diye bağırmak istersin ... ama koy dibine diyip maça gelecek arkadaşlarla konuşmalar başlar... sokağa gelirsin maça hala 5-6 saat vardır... aklındaki acaba yenilir miyiz düşüncesi zaten sabah kalktığında gitmişti şimdi taraftarın coşkusunu sinerjisini gördüğünde aklında ki beraberlik endişeside gidiyor... kesin koyucaz oluyor aklındaki düşünce... tüm sokak... tek fikir... koyacağızzz.... arkadaşlar gelir özlem giderirsin seversin öpüşürsün omuz omuza verirsin bağırırsın sarhoş olursun.... sevdan anılara götürür sevgin umutlara... saat gelir... yerini alırsın... l'nin altında stad duanı edersin , boğazların patlarcasına bağırırsın... gol yemişsindir... sonra yenilmişsindir....
istanbuldan uzak kalmışsındır , ortamlardan uzak... arkadaşların maça gidecektir... sen alanyada tv başında...
değerini bilin.... bu sevda yenilmekten yada yenmekten çok öte....
ama yenmeden gelmeyin galatasaraylı dostlarım...
istanbuldan uzak kalmışsındır , ortamlardan uzak... arkadaşların maça gidecektir... sen alanyada tv başında...
değerini bilin.... bu sevda yenilmekten yada yenmekten çok öte....
ama yenmeden gelmeyin galatasaraylı dostlarım...
