6149
beni 3 kere ağlatmış olan galatasaray'ımızın efsane futbolcusu. bu alanda liderliğini koruyor.
ilk kez formasını aldığımda ağlamıştım. daha doğrusu aldırma sürecinde ağlamıştık. 2000 uefa kupası formasıydı, şortundan çorabına kadar tam takım olmuştum daha çocuktum.
ikinci kez emekli olduğunda ağlamıştım. çok küçük değilim ama yine de çocuğum aklım almıyor. babam diyor ki seneye olmayacak bırakıyor son kez izleyeceksin. dehşete düşmüştüm. babam da ağlıyorum diye dalga geçiyordu *.
üçüncü ağlamam ise belki de en ilginci. sene 2006. fifa 2006 oyunu çıkmış. cd dükkanları vardı eskiden sırf oyunlar filmler için. gittim aldım 5 cd. o zamanlar dvd yok *. aldım kurduk bilgisayara. oyun açıldı. o zamanlar ilk defa world xı diye bir şey çıkarmışlar, bugünkü fifaların iconları gibi. efsaneler kadrosu. oyun açılınca dünya karması ile bu efsaneler karması maçını oynatıyordu zorla oyun. neyse dedik oynayalım da çıksın aradan. tabi biz dünya karması olarak oynuyoruz. ronaldinho'lar, rooney'ler falan var. sene 2006 olduğu için dünya futbolunun geçmiş efsanelerini tanımıyorum tabi. rakip kadroda hugo sanchez var rudi völler var amancio falan var bende hiç bir his uyandırmıyor. maçı oynuyorum, kontrolleri falan çözmeye çalışıyorum bir anda spiker "gheorghe hagi" dedi. yanlış mı duydum acaba diyorum ama yok, çok net söylemişti. top bana geçince 10 numara pozisyonunda topu kaybetmeye çalışıyorum ki hagi varsa sesi bir daha duyayım. meğer adamı sol kanat oynatıyormuş oyun. hagi'nin oyunda olduğunu görünce gözlerimden yaşlar süzüldü. hem hagi ile gece gündüz oynayabilme sevinci hem de efsaneler karmasına girmesi sebebiyle yaşadığım gururun tarifi yok. tipini de o zamanın teknolojisi için çok benzetmişlerdi. 1 sene efsaneler karması dışında hiç bir takıma el sürmedim. her topu hagi'ye attım *. hatta benim eski formayı giyerek oynayayım dedim ama şortun içine sığamadık.
ilk kez formasını aldığımda ağlamıştım. daha doğrusu aldırma sürecinde ağlamıştık. 2000 uefa kupası formasıydı, şortundan çorabına kadar tam takım olmuştum daha çocuktum.
ikinci kez emekli olduğunda ağlamıştım. çok küçük değilim ama yine de çocuğum aklım almıyor. babam diyor ki seneye olmayacak bırakıyor son kez izleyeceksin. dehşete düşmüştüm. babam da ağlıyorum diye dalga geçiyordu *.
üçüncü ağlamam ise belki de en ilginci. sene 2006. fifa 2006 oyunu çıkmış. cd dükkanları vardı eskiden sırf oyunlar filmler için. gittim aldım 5 cd. o zamanlar dvd yok *. aldım kurduk bilgisayara. oyun açıldı. o zamanlar ilk defa world xı diye bir şey çıkarmışlar, bugünkü fifaların iconları gibi. efsaneler kadrosu. oyun açılınca dünya karması ile bu efsaneler karması maçını oynatıyordu zorla oyun. neyse dedik oynayalım da çıksın aradan. tabi biz dünya karması olarak oynuyoruz. ronaldinho'lar, rooney'ler falan var. sene 2006 olduğu için dünya futbolunun geçmiş efsanelerini tanımıyorum tabi. rakip kadroda hugo sanchez var rudi völler var amancio falan var bende hiç bir his uyandırmıyor. maçı oynuyorum, kontrolleri falan çözmeye çalışıyorum bir anda spiker "gheorghe hagi" dedi. yanlış mı duydum acaba diyorum ama yok, çok net söylemişti. top bana geçince 10 numara pozisyonunda topu kaybetmeye çalışıyorum ki hagi varsa sesi bir daha duyayım. meğer adamı sol kanat oynatıyormuş oyun. hagi'nin oyunda olduğunu görünce gözlerimden yaşlar süzüldü. hem hagi ile gece gündüz oynayabilme sevinci hem de efsaneler karmasına girmesi sebebiyle yaşadığım gururun tarifi yok. tipini de o zamanın teknolojisi için çok benzetmişlerdi. 1 sene efsaneler karması dışında hiç bir takıma el sürmedim. her topu hagi'ye attım *. hatta benim eski formayı giyerek oynayayım dedim ama şortun içine sığamadık.
