168
bir kere vasat değil, direkt kötü bir iş olmuş. bu bir belgesel değil, fatih terim'i övmek için yapılmış kötü bir dokümanter sadece. olmasaydı olurdu demiyorum, olmasaydı daha iyi olurdu.
fatih terim gibi türk futbol tarihinin rakipsiz teknik direktörünü bu kadar yüzeysel, bu kadar sıradan anlatmak kendi içerisinde anti bir başarı sayılabilir tabii o ayrı. materyal eksikliği yapılan işin birinci sıkıntısı. yani perde arkası hiçbir görüntü, hiçbir anı yok neredeyse. fatih terim ilk fener derbisini kaybediyor, öfkeyle soyunma odasına giriyor ve kapı kapanıyor, sonra bu olay da orada kapanıyor. bu mu yani? ertesi gün gelmiş de üçlü oynayacağız demiş de... ıvır zıvır. nasıl bu kadar ucuz, bu kadar basit hale getirilir türk değil, dünya futbolunda devrim sayılabilecek bir oyun anlayışı ya? hücum presi dünyaya öğreten takımlardan biridir o galatasaray ve fatih terim!
hadi her şeyi geçtim, materyal eksikliği tamam ama belgeselde en özen gösterilen yer hakan şükür'ü galatasaray tarihinden silmek olmuş. yani ben şu belgeseli izleyince şunu gördüm; biz aslında uefa kupasını sanırım almamışız, almış gibi gösterilmişiz bu belgesele göre. madem hakan şükür'ü çıkaracaksın ki büyük yanlış, çıkarmamalısın; ama o zaman bari belgeseli başka türlü kurgula, başa yerden yaklaş kupaya, başka anılar dinlet bize.
ulaşılabilecek sayısız insan varken 4 5 adamı toplayıp kamera karşısına oturup sırayla konuşturmuşlar, iki üç tane uyduruk grafikle gazete kupürü oluşturmuşlar... çocukça işle adeta. yani aynı bütçe şuradan 4 5 kişiye verilse daha iyisini ortaya koyarlardı neredeyse.
bir bu belgesellerin şahı olan last dance'e bak, bir buna bak. benim için fatih terim, o dönemin chicago bulls'tan daha az şey değildir bu ülkede bu bir, ikincisi ise o işteki materyal fazlalığından bahsetmiyorum, daha ilk 15 dakikada bir hikaye kurguluyor sana o belgesel. bu izlediğimiz terim'de kurgu adına ne var allah aşkına ya? boşa harcanan 4 saat başka bir şey değil.
fatih terim gibi türk futbol tarihinin rakipsiz teknik direktörünü bu kadar yüzeysel, bu kadar sıradan anlatmak kendi içerisinde anti bir başarı sayılabilir tabii o ayrı. materyal eksikliği yapılan işin birinci sıkıntısı. yani perde arkası hiçbir görüntü, hiçbir anı yok neredeyse. fatih terim ilk fener derbisini kaybediyor, öfkeyle soyunma odasına giriyor ve kapı kapanıyor, sonra bu olay da orada kapanıyor. bu mu yani? ertesi gün gelmiş de üçlü oynayacağız demiş de... ıvır zıvır. nasıl bu kadar ucuz, bu kadar basit hale getirilir türk değil, dünya futbolunda devrim sayılabilecek bir oyun anlayışı ya? hücum presi dünyaya öğreten takımlardan biridir o galatasaray ve fatih terim!
hadi her şeyi geçtim, materyal eksikliği tamam ama belgeselde en özen gösterilen yer hakan şükür'ü galatasaray tarihinden silmek olmuş. yani ben şu belgeseli izleyince şunu gördüm; biz aslında uefa kupasını sanırım almamışız, almış gibi gösterilmişiz bu belgesele göre. madem hakan şükür'ü çıkaracaksın ki büyük yanlış, çıkarmamalısın; ama o zaman bari belgeseli başka türlü kurgula, başa yerden yaklaş kupaya, başka anılar dinlet bize.
ulaşılabilecek sayısız insan varken 4 5 adamı toplayıp kamera karşısına oturup sırayla konuşturmuşlar, iki üç tane uyduruk grafikle gazete kupürü oluşturmuşlar... çocukça işle adeta. yani aynı bütçe şuradan 4 5 kişiye verilse daha iyisini ortaya koyarlardı neredeyse.
bir bu belgesellerin şahı olan last dance'e bak, bir buna bak. benim için fatih terim, o dönemin chicago bulls'tan daha az şey değildir bu ülkede bu bir, ikincisi ise o işteki materyal fazlalığından bahsetmiyorum, daha ilk 15 dakikada bir hikaye kurguluyor sana o belgesel. bu izlediğimiz terim'de kurgu adına ne var allah aşkına ya? boşa harcanan 4 saat başka bir şey değil.
