540
ömrümde en çok üzüldüğüm maçtır. fenerbahçe 2. golü attığında önümüzde maç boyu sessizce oturan elemanın hareketine dahi tepki verememiş ertesi güne kadar ağzımı açmadan bitkisel hayatta yaşamıştım. ertesi gün fanatik beşiktaşlı kuaförüme gittiğimde: "eğer adalet varsa bu iş kadıköy'de kupa kaldırmamızla bitmeli" diye dert yanmıştım.
