• 524
    hala aşırı üzgün olmama sebebiyet veren maç. en son ne zaman bir galatasaray maçında bu kadar yıkıldığımı hatırlamıyorum. genelde ben "oyuncular takmıyorsa bana ne" kafasındaki taraftarlardan olurum. ama dünkü ortam, deplasman maçından beri gördüğümüz bilenmişlik, maça başlama şeklimiz...
    marcao'nun golünden sonra tribünlerde şükreden şükredene, sevinçten ağlayan ağlayanaydı. ben de onlardan biriydim. maçın ilk yarısında 4-5 yiyip hiç umutlanmasak bu kadar koymazdı gerçekten.

    gomis'i severim ama bu maçtaki kıçını kaldıramaz hallerinden dolayı kendisini affetmeyeceğim. babel zaten ruhsuzun tekiydi, şaşırtmadı. morutan'ı, halil'i aylarca futboldan uzaklaştıran, yedeklerden bile süre vermeyip de şöyle bir maçta kurtarıcı olarak sokmaya çalışan taktik dehamıza girmeyeceğim bile. umarım kendisi anlamıştır garantiye alınan maçlarda da olsa yedeklerden neden barış alper'in değil de morutan'ın girmesi gerektiğini.

    neyse arkadaş. umarım bu takım en yakın zamanda bu tip artıklarından arınır.
App Store'dan indirin Google Play'den alın