• 123
    unutulmaz maç. uefa kupasına giden yolu açan, bir önceki sezon * şampiyonlar liginde yaşadığımız talihsizliğin rövanşı olmuştur. galatasaray'ı her zaman avrupa maçlarıyla hatırlıyorum. çünkü lig maçlarını aynı ilgiyle takip etmezdim. ya da babam alıp bir antep maçına kahveye götürmezdi işte. radyodan dinlerdim bazen ve özetini izlerdim. o yüzden özel anlar, hatıralar benim için hep avrupa maçları demekti.

    maçı henüz 1 ay önce rahmetli olan dayımların evinde izliyorduk. dayımın oğlu abim, babam ve ben. maç 2-1 devam ederken babamın kucağında uyuya kalmıştım. golü attığımızda zıpladılar ben de yarı sarhoş sevindim. yine uyusam totem misali atar mıyız diye kafayı koydum sonra vazgeçtim. o penaltı ve ardından gelen golde öyle bir seviniyorduk ki binayı titretmiştik adeta. annemler içeriden gelip azarlamıştı. o gün sabaha kadar kafamda maçın özetini tekrar tekrar izledim. sonrasında o muhteşem yolun kapısını açmıştık zaten.

    düşünüyorum da acaba bunları yaşamamış olsam galatasaray'ı bu kadar benimser miydim, bu kadar sever miydim, bilmiyorum. hep derler ya takım sana ne veriyor ki, bana zamanında çok şey verdi; başarıyı, azmi, vazgeçmemeyi, hayal etmeyi ve birçok şeyi öğretti. çocukluğumda gurur dolu geçirdiğim o günleri hiç unutmuyorum. nasıl unutulur ki?

    (bkz: tarihte bugün)
App Store'dan indirin Google Play'den alın