3 kasım 1999 galatasaray milan maçı

• 101

  3 kasım 1999 tarihini görünce insana yaşlandığını hatırlatan, ama üzmeyen, aksine sevindiren şahane maç. o günleri tekrar yaşamak isterdim.
• 102

  bana kalirsa türk futbol tarihinin en büyük geri dönüsüdür.
  
  milli takim'in avrupa sampiyonasi geri dönüsleri falan bunun yaninda fikra kalir.
  
  hakan sükür ve ümit davala'nin 3 dakika arayla attiklari gollerden sonra gelen galibiyetin havasini ertesi gün okul servisinde en ön koltukta nasil attigimi, herkese nasil ballandira ballandira anlattigimi bir ben bilirim, bir de servis soförü cazip amca*
  
  net hatirladigim bir baska ayrinti ise servisteki fenerlilerin alayinin, macin ertesi günü okula servise binmen geldigiydi*
• 103

  bugun leipzigler üzerinden sağa sola hava atmaya çalışanların, izlemesi gereken maç. öyle bir takima, milan gibi bir deve karşı 5 dakikada maçı çevirmek...
• 104

  yeni açık baca dibindeyim. ultraslan daha kurulmamış. ama baca dibinde de sürekli aktif olan bir grup vardı. o zamanlar kimsenin yeri belli olmadığı için erken gelen istediği yere otururdu. maç sırasında 3 kişiyle tanıştım. skor 2-1 ve son dakilar olunca çocuklar gitmek istedi. ben de gitmeyin belli olmaz bu işler maçı çevirebiliriz dedim. ne kadar dil döktüysem de tutamadım onları ve çıkıp gittiler. sonrası zaten malum, müthiş bir geri dönüşle maçı kazandık. hep merak etmişimdir o arkadaşlar ne hissetti diye. belki otobüse bindiler, o zamanlar internet böyle gelişmediği için skoru eve gidince öğrendiler. ve bence artık maçlara geliyorlarsa, maç bitmedem çıkmıyorlardır:) çünkü ben öyle yapıyorum:)
• 105

  üzerinden 18 sene geçmesine rağmen milan'ın makatında acı bir sızı olarak devam eden karşılaşma.
  
  girdi mi lan?
• 106

  dakika 20 | weah 0-1
  dakika 27 | capone 1-1
  dakika 51 | giunti 1-2
  dakika 86 | hakan şükür 2-2
  dakika 90 | ümit davala 3-2
  
  uefa’ya kalmak için mutlak galip gelmemiz gereken maçta 85. dakikasına 1-2 geride girdiğimiz maçı 3-2 kazanarak uefa kupasına giden yolun kapısını aralamıştık.
  
  (bkz: kon2antrasyon)
• 107

  (bkz: tarihte bugün)
  
  ülkemize gelen tek uefa kupasının yolunu açan maç.
  
  20 sene olmuş vay be!
• 108

  penaltının heyecanı 20 dakika önce gibiydi. şaka gibi 20 yıldan bahsettiğimiz maç.
• 109

  çok tuhaf bi' spikerin anlattığı maçtı. bu adam zaten bu anlatımından sonra daha da maç anlatamamıştı. tanju çolak da yorumcuydu. ne zaman bu maçı hatırlasam aklıma bu ikili gelir. ayrıca uefa belgeselinde mehmet cansun'un da söylediği gibi benim de içimden ''ne olursa olsun biz bu maçı alırız. ama öyle ama böyle.'' diye geçmişti. son saniyeye kadar aksini hiç düşünmedim. garip bi' sinerjiydi.
• 110

  --- alıntı ---
  
  "kimse bana burda 25 bin kişinin olduğuna inandıramaz" (maldini)
  
  --- alıntı ---
  
  transfermarkt verilerine göre o gün orada 35 bin taraftar maçı izliyormuş.
  
  https://www.transfermarkt.com.tr/.../spielbericht/984047
  
  kapasite 25 bin hissedilen 35 bin sanırım *
  
  edit: düzeltme
• 111

  babamla beraber o macta tribundeydim. mahser gunu kalabaligi vardi. siradayken onumuzdeki bir cok kisinin tek biletle iki kisi turnikeden gectigini hatirliyorum (bkz: swh) ceyrek final real madrid (bkz: 3 nisan 2001 galatasaray real madrid maçı) maci disinda gordugum en dolu sami yen tribunuydu.
• 112

  maçın özeti;
  
  dk. 85 : milan şampiyonlar ligine gidiyor.
  dk. 86 : milan uefa'ya gidiyor.
  dk. 90 : milan evine gitti.
• 113

  odamın duvarlarını kaplayan posterlerine bakarak hayaller kurduğum mabedimizi, ilk defa yerinde görmeme vesile olan maç.
  
  anlı şanlı galatasaray tarihinin, kırılma anlarından birine tanıklık edecek olmamın bilincinde değildim. babamın beni maça götüreceğini söylediği akşam gözüme uyku girmemişti. rakip, futbolcu kartlarından tanıdığım kadarıyla dünya devi ac milan'dı. ama benim için önemsizdi. galibiyetten başka bir ihtimal yoktu. çünkü ben, şampiyonluklarla büyüyen şanslı nesildendim. takımıma güveniyordum.
  
  mecidiyeköy'ün trafiği, kalabalığı, köfte ve meşale kokuları eşliğinde stada yürüyüşüm başlamıştı. gs store önünde toplanan grubun, çift katlı belediye otobüsüne neden tepki gösterdiğine anlam verememiştim. yeni açık üst tribünü girişinde heyecanım had sayfahaya çıkmıştı. içimde, benim için de ayrı bilet isteme ihtimallerinin korkusu olsa da turnikelerden polis abilere karşı tüm sevimliliğimi takınarak uslu uslu geçtim. merdivenlerden yavaş yavaş çıkarken yolun sonundaki yeşil zemini gördüğüm an resmen büyülenmiştim. öylece sahayı, tribünleri seyrettim. gürültünün yoğun olduğu yeni açık üst'ün numaralı'ya yakın olan köşesine gitmek istedim. sesim 3.dakika itibari ile kısılacak olsa da tribündeydim ve bağırmam gerekiyordu.
  
  derken maç başladı. 3'lü çekmeyi beceremedim, elim ayağıma karıştı. sonrasında maçın heyecanına kaptırdım kendimi. ilk golü yediğimizde çok üzülsem de umudumu kaybetmedim. sonrasında beraberliği getiren carlos alberto oliveira capone 'un golü ile ilk sevincimi yaşadım. geriye düşsek de ilk devreyi 1-1 berabere bitirdik. ama yenecektik. ikinci yarının başında tekrar geriye düştük. dakikalar ilerliyor, umutlar tükeniyordu. maçın sonlarına doğru babam "hadi gidelim, otobüs bulamayız" dedi. tribünler yavaş yavaş boşalıyordu ancak ben gitmek istemiyordum. çünkü yenecektik. hakan şükür'ün kafa vuruşu ile önce 2-2, ümit davala'nın penaltıdan attığı gol ile 3-2'yi bulmuştuk. bitime kalan dakikalar, saatler kadar yavaş geçse de son düdüğün çalmasıyla beraber kimse henüz farkında olmasa da 17 mayis 2000'e kadar sürecek olan yürüyüşümüz başlamıştı. o günden itibaren şahidim ki galatasaray adının olduğu her yerde umut vardır ve ben gururla iyi ki galatasaraylıyım diyebiliyorum.
• 114

  efsane duygular yasatmis maclardan birisi. davala'nin attigi penaltiyi atmak guven, ozveri ve tecrube ister.
• 115

  başlık içinde 3 kez yazılmış ama kişisel tarihime not düşmek açısından söylemek isterim ki spiker doğan yıldız ve yorumcu tanju çolak'ın katlettiği tarihimizdeki en önemli 3 maçtan bir tanesidir bana kalırsa.
  
  mesleğine saygım var ama bir maç bundan daha heyecansız, cansız anlatılamazdı.
• 116

  tribün açısından kafa karışıklığı yaratan maçtır. sanılanın ve konuşulanın aksine bu maçta çok vasat bir tribün performansı vardı. 2-2den sonra takımla beraber nispeten gaza gelinip o da topu topu 7-8 dk uğultu şeklinde bir performans sergilenmiştir. sebebi nedir derseniz bir cevabı yok. 1 sene önceki aşırı güvenlik önlemleri altında oynanan juve maçında da vasattı tribün ama onun haklı sebepleri vardı.
  
  bu maç için ise özellikle 2-1 mağlup duruma düştükten sonra, kapalı göbekteki 50-60 kişi ve daha az sayıdaki yeni açık baca tarafı hariç herkes oturup maçı resmen izlemiştir. size şu örneği vereyim, maçın 70-75. dakikaları civarı kapalının yeni açık tarafında en köşede yumruklaşma olmasa da çok sert laf dalaşında, tarafların birbirlerine ne dediği yeni açığın tam ortasından gayet net duyuluyordu( bu maçta bazı misafirlerim olduğu için kapalı kombinesini kuzene verip yeni açıkta tamda ortada durmuştum) yani o kadar sessizdi ortam.
  
  maldini'nin "burada 25.000 kişi olduğuna inanmıyorum "dediği maç bir sene sonra hagi ve jardelin golleri ile yendiğimiz 2-0'lık
  maçtır. işte o gün gerçekten adamların üzerine çökmüştü o stad. o maçta yeni açıkta olan bir arkadaşım bana maçtan bir kaç gün sonra" oğlum bir ara 2. golden sizin kapalının çatısının üzerinize yıkılacağını sandım, ışıklar lambalar resmen çatı sallanıyordu "diye ifade etmişti gördüklerini. keza bizde farkındaydık o gün tribünün çok iyi olduğunun.
• 117

  17 mayıs 2000'e giden yoldaki en özel maçlardan. comeback'in zirvesi.
  
  maçın tamamı; https://youtu.be/0xLq5jJGMSw
  video benim değildir.
• 118

  spiker doğan yıldız'ın nidaları hala kulağımda...
  
  "gooooolll! gooooollll! galibiz, galibiz! giden maç döndü! giden maç, son dakikalarda döndü! gerçekten yüreğimde vardı, bişeyler olacak diyordum ve işte onlar oldu..."
  
  abartmıyorum, türk futbol tarihini değiştiren maçtır. üzerinden 21 sene geçmiş. şaka gibi...
  
  sanki abuk subuk golleri biraz önce yedik, capone golünü henüz yeni attı, marcio az önce oyuna girdi de spiker penaltının olduğu pozisyonda durduk yere "marsiyo!" diye heyecanlandı , hakan biraz önce düşürüldü de, ümit'in vuruşuyla "bir ulus ayağa" az önce kalktı.
  
  hey gidi...
• 119

  90 dakika boyunca galatasaray taraftarinin galibiyetten emin oldugu maç. bir taraftar grubu dünyanın en önemli takımlarından birisi karşısında mağlup olarak son dakikalara girmesine rağmen galibiyetten nasıl bu kadar emin olabilirdi? çünkü takımın başında "kaybettiğinde degil vazgeçince yenilirsin" diyen terim vardı. şimdiki gençlerin maalesef neredeyse hiç göremediği terim. 66. dakikada artık fayda vermediği için hagi'yi kenara alıp o dönemin genç futbolcusu hasan şaş'ı sahaya süren terim. ergün'ü oyuna alıp hakan şükür'e dogru ortalar yapılmasını sağlayan yani oyuna bir plan yapan, müdahale yapan terim.
  işte böyle maçlardır bizim terim'e saygisizliga kizmamiza ve ayni zamanda terim'in kendisine kizmamiza sebebiyet verenler.
• 120

  (bkz: bir ulus ayakta bir ulus gol diye haykırmak istiyor)
  özeti belki de spikerin şu cümlesinde yatan maçtır. ülke futbolunun makus tarihinin değişeceği o sürecin başlangıcıdır. sadece bir futbol maçı olmaktan çok ötedir benim gözümde...
• 121

  şu maç bittiği anda güzel şeyler olacağını hissetmiştik. öyle bir geri dönüştür çünkü bu maç.
  
  maçın hakemi nieto'yu da saygıyla anıyorum. var bile yokken dünya devi milan'ı kupa dışına itecek penaltıyı çalmak, hele ki bu tip bir pozisyonda çalmak her hakemim harcı değildir.
• 122

  galatasaray tarihinin en özel maçlarından biri... hem rakibin gücü, hem de uefa kupasına uzanan yolu açması nedeniyle sıçrama taşıdır bu müsabaka...
  
  o dönemki milan kadrosu avrupa'nın en iyilerinden biriydi. savunma hattı, orta sahası, özellikle forvetleri (shevchenko, weah, bierhoff) dünyanın en iyi oyuncularından oluşuyordu. kıyaslamak gerekirse bugünkü psg, manchester city ayarında bir takımdılar.
  başlarında da o dönemin popüler teknik direktörlerinden alberto zaccheroni vardı.
  
  galatasaray maça klâsik 4-4-2 diamond dizilişiyle çıkmıştı. maç gidiyor derken büyük hakan'ın kafasıyla önce beraberlik gelmiş, sonra yine hakan'ın düşürülmesiyle penaltı olup, ümit davala milan'ın fişini çekmişti.
  
  galatasaray takımının oyun seviyesi olarak en iyi dönemlerine denk gelir bu maç...
• 123

  unutulmaz maç. uefa kupasına giden yolu açan, bir önceki sezon * şampiyonlar liginde yaşadığımız talihsizliğin rövanşı olmuştur. galatasaray'ı her zaman avrupa maçlarıyla hatırlıyorum. çünkü lig maçlarını aynı ilgiyle takip etmezdim. ya da babam alıp bir antep maçına kahveye götürmezdi işte. radyodan dinlerdim bazen ve özetini izlerdim. o yüzden özel anlar, hatıralar benim için hep avrupa maçları demekti.
  
  maçı henüz 1 ay önce rahmetli olan dayımların evinde izliyorduk. dayımın oğlu abim, babam ve ben. maç 2-1 devam ederken babamın kucağında uyuya kalmıştım. golü attığımızda zıpladılar ben de yarı sarhoş sevindim. yine uyusam totem misali atar mıyız diye kafayı koydum sonra vazgeçtim. o penaltı ve ardından gelen golde öyle bir seviniyorduk ki binayı titretmiştik adeta. annemler içeriden gelip azarlamıştı. o gün sabaha kadar kafamda maçın özetini tekrar tekrar izledim. sonrasında o muhteşem yolun kapısını açmıştık zaten.
  
  düşünüyorum da acaba bunları yaşamamış olsam galatasaray'ı bu kadar benimser miydim, bu kadar sever miydim, bilmiyorum. hep derler ya takım sana ne veriyor ki, bana zamanında çok şey verdi; başarıyı, azmi, vazgeçmemeyi, hayal etmeyi ve birçok şeyi öğretti. çocukluğumda gurur dolu geçirdiğim o günleri hiç unutmuyorum. nasıl unutulur ki?
  
  (bkz: tarihte bugün)
• 124

  o gün stadı erken terkedenler bir tarihin başlağı anı kaçırdıklarının farkında değillerdi.
• 125

  ben bu maç oynanırken 5 yaşındaydım, hayal meyal hatırlıyorum o maç anlarını. ama en çok son on dakikadaki havayı hatırlıyorum. galatasaray neden çok büyük bir kulüptür? sorusuna cevap veren bir on dakikaydı. maçı kazanmamız lazım, istediğimiz sonuç yok ama maçı izleyenlerde, tribünlerde öyle bir hava var ki o maçın bir şekilde kazanılacağını biliyoruz. öyle rahattık, öyle kendimizden emindik ki milan'a golü nasıl, hangi kanaldan bulacağımızı düşünüyorduk.
  
  maç bitti, kazandık ama kazanacağımızı maç başlamadan biliyorduk. o senelerde büyük bir başarının geleceğinden adımız kadar emin olduğumuz gibi. nitekim bu da gerçekleşti.