125
ben bu maç oynanırken 5 yaşındaydım, hayal meyal hatırlıyorum o maç anlarını. ama en çok son on dakikadaki havayı hatırlıyorum. galatasaray neden çok büyük bir kulüptür? sorusuna cevap veren bir on dakikaydı. maçı kazanmamız lazım, istediğimiz sonuç yok ama maçı izleyenlerde, tribünlerde öyle bir hava var ki o maçın bir şekilde kazanılacağını biliyoruz. öyle rahattık, öyle kendimizden emindik ki milan'a golü nasıl, hangi kanaldan bulacağımızı düşünüyorduk.
maç bitti, kazandık ama kazanacağımızı maç başlamadan biliyorduk. o senelerde büyük bir başarının geleceğinden adımız kadar emin olduğumuz gibi. nitekim bu da gerçekleşti.
maç bitti, kazandık ama kazanacağımızı maç başlamadan biliyorduk. o senelerde büyük bir başarının geleceğinden adımız kadar emin olduğumuz gibi. nitekim bu da gerçekleşti.
