• 92
    eşimle yeni evlendiğimiz dönemde beyoğlu'nda ferhangi şeyler tiyatrosunu canlı izleme şansı bulduğum müthiş insan.
    oyun o kadar canlı, o kadar akıcı ve güzeldi ki bittiğinde eşim de ben de büyülenmiştik. tekrar izlemeliyiz dedik ve o günden sonra unuttuk gitti.
    aylar sonra kayınbiraderim okuldan istanbul'a döndüğünde tekrar aklıma geldi ve üçümüz için bilet aldım.
    aynı coşku, aynı performansla müthiş bir ilk perde izledik.
    ara bitti ikinci perde başladı ama üstatta bir tutukluk, bir durgunluk var belli.
    unutulan sözler, ki 30 küsur sene sahneden sonra pek mümkün olmayacak şey, hızlı replikler, tekrarlar.
    bir sorun vardı, eşim ve kayınbiraderim haliyle ikinci perdeyi beğenmediler. bir şey vardı ama.
    bir hafta geçmemişti ki haberlerde kardeşinin vefat haberi çıktı.
    belli ki vefatın öncesinde kötü bir haber aldı ve mesleğine, bize saygısından oynamaya devam etti.
    düşünüyorum, hayatta yapamazdım. çocukken gülüşü içten gelirdi severdim. sevmeyenleri vardı anlayamazdım. sonra okudum, izledim, araştırdım daha da sevdim.
    dün çalışırken haberini okudum, ben onun gibi yapamadım. çalışmaya devam edemedim. aldığım nefes boğazımda şişti.
    çok üzdü, çok üzüldüm. yattığı yerde huzuru bol olsun.
App Store'dan indirin Google Play'den alın