306
kalbimin, beynimin gece boyunca hiç durmadan "allahım galatasaray şampiyon olsun" sesiyle yarı uyur-yarı uyanık şekilde beklediği maçtır. dayanamıyorum! içimde sürekli bir his, sürekli bir mide ağrısı hem de en kıvrandıran şeklinden. konuşurken, odaklanırken zorlanıyorum. nasıl olacak hiç bilmiyorum... uzun zamandır böyle bir his hiç hatırlamıyorum.
edit: aylar sonraki ilk entry.. (allahım nasip et!)
edit: aylar sonraki ilk entry.. (allahım nasip et!)
