29
hafta boyu 19 mart 2021 galatasaray rizespor maçını bekledim. heyecanla bekledim. inandım ulan kazanırız dedim herkesi korku sarar dedim yine şampiyon olacağız dedim. maçı izledikten sonra dayak yemiş gibiyim. hayat enerjim gitti. hem nefret ettiğimiz bir takıma hem nefret ettiğimiz bir teknik direktöre yenildik. onu geçtim şeref sahibi olmadan yapılan o rakip kulübün twitter paylaşımları. kafamı duvarlara vurmak istiyorum. bugün inşallah bir milat olsun diyorum. ama daha tonla maç varken gram ışık gram ruh gram heyecan görmüyorum. dağıldım adeta dağıldık. şu saat oldu uyku yok. tat yok. heyecan yok. bizden ne istense misli ile yapıyoruz. yazık değil mi bunca insana. sahaya çıkıp topu da mı biz oynayalım? mağlubiyetten sonra çöken inanılmaz bir psikolojidir. darmadağın edendir. bizi hayattan uykudan her şeyden soğutan şeydir. bizi mahvedendir. en berbat duygudur.
