• 1030
    8 sene önce başka bir ülkeye gitmediğim için son yıllar daha bi pişman olduğum ama yine de bu lanet olası duygusallığım yüzünden de hâlâ iyi olacağını, daha umutlu, daha laik, daha ahlaklı bir ülkede yaşayacağımızı hayal ediyorum. tüm bunlara karşın her gün, spor ya da başka mecralarda rast geldiğim şeyler yüzünden hayalime olan inancım zayıflıyor.

    ne yapalım? kendimizi mi yakalım? bir gün haber ediliriz, ikinci güne unuturlar. sevdiklerimize bir ömür yas oluruz.

    çalıp çırpalım mı? bakkaldan çaldığım sakız yüzünden pişman olup, yıllar sonra bakkala gidip söylemişliğim var. neyi çalacağız? o konularda mahir bile olamayız.

    vurup, vurduralım mı? insanları mı korkutalım? tek tabanca yaşıyoruz, kime söz geçirip hangi günahsızın canına zarar vereceğiz?

    ne bir kalbe girip, yıllardır süren alaylı okur yazarlığımızla mesut olabildik ne de para pul biriktirip keyfekeder yaşam sürebildik! böyle geldik, böyle de gidiyoruz. umutsuzluk çok fena biliyorum ama içinde bulunduğumuz şu ruhsuz toplumun, ülkenin içinden sıyrılıp her şeyi geride bırakmak da zor!

    ne yapalım a canım ülkem; benim arı dilim, benim toprağım, benim aziz vatanım türkiye'm, ne yapalım da, nasıl edelim de seni de kendimizle beraber mesut mutlu kılalım?
App Store'dan indirin Google Play'den alın