2
taraftarlar için kutsal yolculuktur deplasmana gitmek. takım sevgisinin ayrıcalığıdır, fedakarlığıdır yüksek aşamasıdır. birlik dostluk ve dayanışmanın en yoğun yaşandığı mekandır deplasman otobüsü. '' yine düştük yollara'' denir ve gidilen maça göre bazen sabahın köründe, bazen geceden buluşulur ali sami yende ve başlar umuda yolculuk. bir çiledir deplasman yolculuğu, en kötü otobüsler kiralanır en ucuza gidebilmek için. tezahürat yoğunluğuyla gaza basılır, muhabbeti boldur. yolculuk hiç bitmesin istenir, molalarda inilir yer içilir sanki maç varmış gibi anadolu bozkırları stada çevrilir. varılacak yerdeki yerel taraftarlar tarafından karşılanmak gururlandırır deplasman taraftarını. saygı duyulur, dile kolay burnunun dibindeki maça gitmeyenler dururken kilometrelerce öteden takımın gerçek taraftarı inmiştir o şehre. senede bir defa maça gidenler, her maça gidenleri karşılamıştır. kimbilir ne maçlar görmüştür şu otobüsten inenler diye meraklananlar bile olur karşılama yerinde. gidilen şehir ve oynanacak maça göre(konya, manisa, denizli....) bazen şehirde kahramanca gezilir, bazende hemen bol soğanlı köftelerle turnikede bulursunuz kendinizi(kocaeli, bursa, trabzon,sakarya...) birazdan yaşam sebebiniz sahaya çıkacaktır. ilk işleri yanınıza gelmek olacaktır. stadın en kötü yerindesinizdir, ev sahibi taraftar karşısında direnişe başlarsınız. sayıca az olduğunuzdan sesinizi duyurmanın taktiklerini geliştirirsiniz ve mutlaka duyurursunuz.
deplasman taraftarı her zaman normal taraftardan daha önemlidir, parasını zamanını başka şehirde maç yapacak takımı için feda edendir. sonuç ne olursa olsun paylaşılan şeyler her zaman çekilen çileye değer. galibiyetle dönüldüğünde daha bir başka binilir otobüslere, galibiyete pay çıkartılır, daha çok bağırılmıştır, daha bir bitkinlik hakimdir
ilk molada sıcak bir çorba içilir, yorgunluk kendini iyice gösterir, son yorumlar yapılır ve aniden sessizliğe bürünür otobüs. artık herkes normal hayatına dönmüştür.
herkes uyur.
deplasman bir tribün kültürüdür, geleneğidir. kimine göre yaşananlar bir aptallıktır, kimine göre de vazgeçilmez bir yaşam biçimidir. yaşamayan bilemez, yaşamayanlara da zaten taraftar denmez. renklerin, armanın, formanın yanında her zaman her yerde olabilmenin gururunu yaşamak, taraftarın en büyük hakkıdır. yine düştük yollarına......
deplasman taraftarı her zaman normal taraftardan daha önemlidir, parasını zamanını başka şehirde maç yapacak takımı için feda edendir. sonuç ne olursa olsun paylaşılan şeyler her zaman çekilen çileye değer. galibiyetle dönüldüğünde daha bir başka binilir otobüslere, galibiyete pay çıkartılır, daha çok bağırılmıştır, daha bir bitkinlik hakimdir
ilk molada sıcak bir çorba içilir, yorgunluk kendini iyice gösterir, son yorumlar yapılır ve aniden sessizliğe bürünür otobüs. artık herkes normal hayatına dönmüştür.
herkes uyur.
deplasman bir tribün kültürüdür, geleneğidir. kimine göre yaşananlar bir aptallıktır, kimine göre de vazgeçilmez bir yaşam biçimidir. yaşamayan bilemez, yaşamayanlara da zaten taraftar denmez. renklerin, armanın, formanın yanında her zaman her yerde olabilmenin gururunu yaşamak, taraftarın en büyük hakkıdır. yine düştük yollarına......
