271
2010-2011 sezonu galatasaray- fenerbahçe maçı.
türk telekom stadındaki ilk derbi, canlı olarak izleyeceğim ilk maç. günler öncesinden heyecanı sarmıştı beni. ali sami yen stadyumu' nda maç izleyememiştim, galatasaray' ı başka şehirde de izleyememiştim. ilk maçım olacaktı. hem arenada,hem de derbi. arena açılmadan bile çok heyecanlanıyordum, 50000 kişilik bir stadyum diye. muazzam bir atmosferi olacağını düşünüyordum. bunun heyecanı başkaydı. bir de maç fb maçıydı. bir galatasaraylının canlı izlemek isteyeceği en büyük maçlardan. hemen arkadaşlarla organize olduk, biletleri aldık. maçtan bir önceki gece ankara'dan yola çıktık. sabah istanbul' daydık. dinlenme falan derken akşama doğru mecidiyeköy' de diğer arkadaşlarla buluştuk, her yer sarı kırmızıydı. muazzam bir coşku kapladı bünyemi. hemen oradan eski sami yen sokak' a geçtik ama eski havası yoktu. olsun her yerin sarı kırmızı olması ve izleyecek ilk maçım olması beni zaten yeterince heveslendiriyordu. metroya bindik seyrantepe' ye gitmek için. metroda'da herkes sarı kırmızı. metroyu sallayanlar, tezahüratlar derken stada vardık. tüylerim diken diken olmuştu zaten bu atmosferden dolayı. ama stadı karşımda görünce her şey çok farklı bir hal aldı. hayallerimden biri gerçek oluyordu. dakikalar sonra stada giriş yapacaktım. biraz stadın etrafında oyalandıktan sonra stada giriş yaptık. ne muhteşem bir histi bu, herkes dört bir yandan marşlarımızı söylüyor, rakip taraftarı ıslıklıyordu. oyuncular sahaya ısınmaya çıktı, aslan parçalarını görünce heyecan daha da arttı. maçın başlamasına yakın warchant çalmaya başlayınca, işte o zaman gerçek manada tüyler diken diken oldu.
işte bu anılar bu duygular eşliğinde izledim ilk maçımı. her ne kadar güzel bir sonuçla sahadan ayrılamasak da yaşattığı duygular tarifsizdi. bu maçtan sonra gittiğim her maçta bu denli heyecanlanmasam da, galatasaray' ı canlı izlemek her zaman bambaşka bir tat oldu.
türk telekom stadındaki ilk derbi, canlı olarak izleyeceğim ilk maç. günler öncesinden heyecanı sarmıştı beni. ali sami yen stadyumu' nda maç izleyememiştim, galatasaray' ı başka şehirde de izleyememiştim. ilk maçım olacaktı. hem arenada,hem de derbi. arena açılmadan bile çok heyecanlanıyordum, 50000 kişilik bir stadyum diye. muazzam bir atmosferi olacağını düşünüyordum. bunun heyecanı başkaydı. bir de maç fb maçıydı. bir galatasaraylının canlı izlemek isteyeceği en büyük maçlardan. hemen arkadaşlarla organize olduk, biletleri aldık. maçtan bir önceki gece ankara'dan yola çıktık. sabah istanbul' daydık. dinlenme falan derken akşama doğru mecidiyeköy' de diğer arkadaşlarla buluştuk, her yer sarı kırmızıydı. muazzam bir coşku kapladı bünyemi. hemen oradan eski sami yen sokak' a geçtik ama eski havası yoktu. olsun her yerin sarı kırmızı olması ve izleyecek ilk maçım olması beni zaten yeterince heveslendiriyordu. metroya bindik seyrantepe' ye gitmek için. metroda'da herkes sarı kırmızı. metroyu sallayanlar, tezahüratlar derken stada vardık. tüylerim diken diken olmuştu zaten bu atmosferden dolayı. ama stadı karşımda görünce her şey çok farklı bir hal aldı. hayallerimden biri gerçek oluyordu. dakikalar sonra stada giriş yapacaktım. biraz stadın etrafında oyalandıktan sonra stada giriş yaptık. ne muhteşem bir histi bu, herkes dört bir yandan marşlarımızı söylüyor, rakip taraftarı ıslıklıyordu. oyuncular sahaya ısınmaya çıktı, aslan parçalarını görünce heyecan daha da arttı. maçın başlamasına yakın warchant çalmaya başlayınca, işte o zaman gerçek manada tüyler diken diken oldu.
işte bu anılar bu duygular eşliğinde izledim ilk maçımı. her ne kadar güzel bir sonuçla sahadan ayrılamasak da yaşattığı duygular tarifsizdi. bu maçtan sonra gittiğim her maçta bu denli heyecanlanmasam da, galatasaray' ı canlı izlemek her zaman bambaşka bir tat oldu.
