418
son yıllarda en çok üzüldüğüm maçlardan biri oldu. fatih hoca'nın dediği gibi ciddi manada hangi futbolu konuşacağız veya şu ortamda futbol konuşmanın anlamı var mı? fakat bu maçta takım kesinlikle mükemmel oynadı. 14 haziran 2020 çaykur rizespor galatasaray maçındaki takımın kötü görüntüsü sonrası bu maçta sahada gördüğüm galatasaray, adeta barcelona esintileri gibi geldi gözüme. şahane pas oyunu, olgun ve tehlikeli hücumlar, kanat organizasyonları, hepsi vardı sahada.
kısacası futbolun tüm doğrularını yaptık, buna rağmen 3 puan almamız engellendi. okan'a 6 saniye kuralından ötürü endirekt serbest vuruş çalınması sonrası ilk dediğim "bu kural bizim ligde en son ne zaman uygulandı ki?" olmuştu. 20 senedir futbol izliyorum ve tek 1 pozisyon dahi hatırlamıyorum bu şekilde.
2-1 öndeyken belhanda'nın hatası sonrası ahmet kırmızı kart görünce "bitmez bu maç şimdi" demiştim. hakikaten de bitmek bilmedi. üstelik hemen sonrasında, maçın seri ve lemina ile beraber en iyilerinden biri olan feghouli'nin farkı 2'ye çıkaran golü gelmesine rağmen bitmedi. 3-2 olduğunda da aynı hissi yaşadım, kalan dakikaların yarı sahamızda, hatta ceza sahamızda oynanacak olması düşüncesi bile başlı başına stres kaynağı çünkü.
buna rağmen son saniyeye kadar maçı kazanma şansına sahiptik. bu kadar kahpece kurgulanan planı elbette bilemezdik ama okan 2-3 saniye önce topu uzağa dikse, seikidika orada o müdahaleyi yapmasa tüm bunlara rağmen kazanıyorduk. hem takımın şahane oyunu için, hem şampiyonluk mücadelesini sürdürmek için hem de okan'ın şahane kurtarışları anlam kazanması için kazanmayı çok istemiştim ve 3-3'lük beraberlik çok üzdü.
geçen hafta yaşar kemal uğurlu, bu hafta alper ulusoy.
aslanlarımızın emeklerini, alın terlerini çaldıkları için umarım rahat uyuyamıyorlardır.
kısacası futbolun tüm doğrularını yaptık, buna rağmen 3 puan almamız engellendi. okan'a 6 saniye kuralından ötürü endirekt serbest vuruş çalınması sonrası ilk dediğim "bu kural bizim ligde en son ne zaman uygulandı ki?" olmuştu. 20 senedir futbol izliyorum ve tek 1 pozisyon dahi hatırlamıyorum bu şekilde.
2-1 öndeyken belhanda'nın hatası sonrası ahmet kırmızı kart görünce "bitmez bu maç şimdi" demiştim. hakikaten de bitmek bilmedi. üstelik hemen sonrasında, maçın seri ve lemina ile beraber en iyilerinden biri olan feghouli'nin farkı 2'ye çıkaran golü gelmesine rağmen bitmedi. 3-2 olduğunda da aynı hissi yaşadım, kalan dakikaların yarı sahamızda, hatta ceza sahamızda oynanacak olması düşüncesi bile başlı başına stres kaynağı çünkü.
buna rağmen son saniyeye kadar maçı kazanma şansına sahiptik. bu kadar kahpece kurgulanan planı elbette bilemezdik ama okan 2-3 saniye önce topu uzağa dikse, seikidika orada o müdahaleyi yapmasa tüm bunlara rağmen kazanıyorduk. hem takımın şahane oyunu için, hem şampiyonluk mücadelesini sürdürmek için hem de okan'ın şahane kurtarışları anlam kazanması için kazanmayı çok istemiştim ve 3-3'lük beraberlik çok üzdü.
geçen hafta yaşar kemal uğurlu, bu hafta alper ulusoy.
aslanlarımızın emeklerini, alın terlerini çaldıkları için umarım rahat uyuyamıyorlardır.
