289
herkesin olduğu gibi benim de kendi açımdan dönüm noktası olarak nitelendirdiğim günler var.
işte 11 haziran günü benim için böyle bir gün.
kelimenin tam anlamıyla
(bkz: tarihte bugün)
11 haziran 2006'da, saint-joseph'i kazanmamı sağlayacak sınav olan oks sınavına girdim.
ailemin ve öğretmenlerimin üstün çabası ve kendi gayretlerimle, yabancı dille eğitim yapan bir liseyi, sınav ile kazanan ilk görme engelli öğrenci oldum.
bu sınavda elde ettiğim başarı, tüm engelliler açısından büyük öneme sahiptir benim için.
bugün hem benim tarih sayfama hem de engellilerin tarih sayfasına çok özel bir sayfa eklemiştir.
hayatımda çok önemli bir merhaledir 11 haziran 2006.
bu entry'yi girmemin nedeni kendimi öne çıkarmak değil asla.
bu entry'yi, engellilerin pek çok şeyi başarabileceklerini, giriştikleri işlerde üstün başarılar elde edebileceklerini, insanlığı kendilerine hayran bırakacak düzeyde tarihi işlere imza atabileceklerini, engellilerin yetenekli, azimli, duygusal insanlar olduklarını belirtmek için giriyorum.
engellilerin yüksek kavrayış gücüne sahip olan insanlar olduklarını belirtmek için giriyorum.
engelliler, her şeyin en iyisini, en iyi şekilde yapmıştır ve bundan sonra da yapacaklardır.
şahsım adına, giriştiğim pek çok işte yalnızca kendim için değil tüm engelliler için çaba gösterdim hayatım boyunca.
yaptığım pek çok şeyde engelli kardeşlerimi ve büyüklerimi aklıma getiriyorum.
bir şey başardığımda onlar adına da çok seviniyorum.
mesela ben saint-joseph'i kazandığımı öğrendiğimde, "başardık, engelli kardeşlerim ve büyüklerim, başardık!" diye bağırmıştım mutluluktan.
engellileri, "engelsiz" diyerek onurlandırmak şüphesiz çok güzel.
engelsiz bireylerin bizi sevdiklerini, bize saygı duyduklarını, sevgi beslediklerini biliyorum, yürekten hissediyorum.
emin olunuz ki ben de size karşı aynı hisleri taşıyorum. hislerimiz karşılıklı.
ama bunlar yetmez. yetmemeli.
engellilere fırsat verilmeli.
şüphesiz ki biz "armut piş ağzıma düş." olsun demiyoruz.
çalışarak bir yerlere gelmek istiyoruz.
emek ederek karşılığını almak istiyoruz.
emeksiz bir yükseliş istemiyoruz.
fakat fırsat istiyoruz. bize imkan tanınmasını istiyoruz.
kurduğumuz hayallere destek olunmasını istiyoruz.
engelliler becerikli insanlardır.
bu dünyada sadece engelsiz bireyler yok, engelli bireyler de var.
onları fark edin.
onlarla birlikte olduğunuz her zaman ve her ortamda, onları lütfen unutmayın.
onlara imkan tanıyın.
ortaya ne muhteşem şeylerin çıkacağını görmeniz uzun zaman almayacak.
ve izninizle tekrar hatırlatmak istiyorum, bizle birlikte olduğunuz anlarda, bizi lütfen geri plana atmayın, bizim sesimizi lütfen duyun.
"bunlar hiç olmuyor." demiyorum.
"daha çok olmalı." diyorum.
bizi unutmayın.
sizden bir farkımız yok.
işte 11 haziran günü benim için böyle bir gün.
kelimenin tam anlamıyla
(bkz: tarihte bugün)
11 haziran 2006'da, saint-joseph'i kazanmamı sağlayacak sınav olan oks sınavına girdim.
ailemin ve öğretmenlerimin üstün çabası ve kendi gayretlerimle, yabancı dille eğitim yapan bir liseyi, sınav ile kazanan ilk görme engelli öğrenci oldum.
bu sınavda elde ettiğim başarı, tüm engelliler açısından büyük öneme sahiptir benim için.
bugün hem benim tarih sayfama hem de engellilerin tarih sayfasına çok özel bir sayfa eklemiştir.
hayatımda çok önemli bir merhaledir 11 haziran 2006.
bu entry'yi girmemin nedeni kendimi öne çıkarmak değil asla.
bu entry'yi, engellilerin pek çok şeyi başarabileceklerini, giriştikleri işlerde üstün başarılar elde edebileceklerini, insanlığı kendilerine hayran bırakacak düzeyde tarihi işlere imza atabileceklerini, engellilerin yetenekli, azimli, duygusal insanlar olduklarını belirtmek için giriyorum.
engellilerin yüksek kavrayış gücüne sahip olan insanlar olduklarını belirtmek için giriyorum.
engelliler, her şeyin en iyisini, en iyi şekilde yapmıştır ve bundan sonra da yapacaklardır.
şahsım adına, giriştiğim pek çok işte yalnızca kendim için değil tüm engelliler için çaba gösterdim hayatım boyunca.
yaptığım pek çok şeyde engelli kardeşlerimi ve büyüklerimi aklıma getiriyorum.
bir şey başardığımda onlar adına da çok seviniyorum.
mesela ben saint-joseph'i kazandığımı öğrendiğimde, "başardık, engelli kardeşlerim ve büyüklerim, başardık!" diye bağırmıştım mutluluktan.
engellileri, "engelsiz" diyerek onurlandırmak şüphesiz çok güzel.
engelsiz bireylerin bizi sevdiklerini, bize saygı duyduklarını, sevgi beslediklerini biliyorum, yürekten hissediyorum.
emin olunuz ki ben de size karşı aynı hisleri taşıyorum. hislerimiz karşılıklı.
ama bunlar yetmez. yetmemeli.
engellilere fırsat verilmeli.
şüphesiz ki biz "armut piş ağzıma düş." olsun demiyoruz.
çalışarak bir yerlere gelmek istiyoruz.
emek ederek karşılığını almak istiyoruz.
emeksiz bir yükseliş istemiyoruz.
fakat fırsat istiyoruz. bize imkan tanınmasını istiyoruz.
kurduğumuz hayallere destek olunmasını istiyoruz.
engelliler becerikli insanlardır.
bu dünyada sadece engelsiz bireyler yok, engelli bireyler de var.
onları fark edin.
onlarla birlikte olduğunuz her zaman ve her ortamda, onları lütfen unutmayın.
onlara imkan tanıyın.
ortaya ne muhteşem şeylerin çıkacağını görmeniz uzun zaman almayacak.
ve izninizle tekrar hatırlatmak istiyorum, bizle birlikte olduğunuz anlarda, bizi lütfen geri plana atmayın, bizim sesimizi lütfen duyun.
"bunlar hiç olmuyor." demiyorum.
"daha çok olmalı." diyorum.
bizi unutmayın.
sizden bir farkımız yok.
