5473
23 şubat 2020 fenerbahçe galatasaray maçını 3-1 gibi bir skorla ve eze eze yenmemizden sonra, yaşadıkları deprem etkisindeki kriz ve çözüm çalışmaları dikkatimi çekti ve birkaç kelam etmek istedim.
aslında yaşadıkları herşeyi kendi başlarına kendileri getirdi. yıllardır galatasaray ve kadıköyde yenilmemeleri mevzu; kendileri açısından çok kötü bir can simidi görevi görüyordu. hayal dünyalarına sıkı sıkı sarılmalarını sağlıyordu. galatasaray'a kendi evlerinde yenilmiyorlardı. bu sebeple, kendi küçük dünyalarına göre; lig şampiyonluları, türkiye kupaları, avrupa turnuvalarındaki 2-3 kat fazla kupa ve başarı sayısına rağmen galatasaraydan büyüklerdi. sebebi ise basitti; galatasaray 20 yıldır fenerbahçe'yi kadıköyde yenemiyordu. bu kadar basit. aslına bakacak olursak son 2 sezondur kadıköyde ki maçlarda hep galatasaray galibiyeti kaçırıyordu. özellikle 14 nisan 2019 fenerbahçe galatasaray maçında hakemin rezalet ötesi kararı sayesinde beraberliği sağlaması yerine yenilselerdi, bu travmayla yüzleşmeleri daha kolay bir hale gelecekti.
öncelikle 23 şubat 2020 fenerbahçe galatasaray maçından sonra çok korktum. en sonunda kendileriyle yüzleşecekler: "biz nerede hata yapıyoruz?" ya da "galatasaray neyi doğru yapıyor?" sorusunu kendilerine sorucaklar diye çok korktum. geçen 2 gün sonunda korkularımın yersiz olduğu fener camiası tarafından defalarca gösterildi bana. "ersun hoca gitsin, şanlı kocaman geri gelsin". "aziz yıldırım geri gelsin". "erol bulut kral adam lan". suyun karşı yakasından çıkan 3 ses bu. bu sezon konyaspor'dan teneke bağlanarak gönderilen aykut kocaman'ı istiyor bir grup fenerbahçe taraftarı. öteki taraftan ise bir grup erol bulut'un takımın başına geçmesini istiyor. en büyük başarısı malatya'yı 5. yapmak olan hocayı. başka bir tartışma ise aziz yıldırım geri gelsin tartışması. 113 yıllık camiada en çok galatasaray şampiyonluğu görmüş başkanı geri getirmek istiyorlar. şaka değil gerçek.
2 üstteki paragrafta belirtmiştim. yaşadıklarını kendi başlarına kendileri getirdiler. medyada satın aldıkları kendi kalemleri sürekli; 2. olmalarını övdü, sürekli kadıköy zaferleriyle pardon beraberlikleriyle avuttu kendilerini. 10 yıl kadar fener şampiyon olamadı ama 3. de olmadı diyerek avutuldular. ama tarih ve sponsorlar sürekli 1. olan şampiyona hakkını teslim eder. galatasaray kadıköy'de feneri yenemez diyerek yazılar yazıldı bu ülkenin en büyük gazetelerinden birinde. ama kimse soramadı neden galatasaray'a yenilmemek bu kadar önemli diye? çünkü sorsalardı; önemli çünkü, "türkiye'nin en büyük takımı bizi yenemiyor bu büyük bir başarı" cevabını alacaklardı da ondan.
neyse gelmiş geçmiş olsun. fenerbahçe'yi çok kötü günler bekliyor. önceden olsa fener futbolda havlu atınca "yallah basketbol'a" derdik ama artık oda çok kötü. ffp kıskacı onları tutunca ve avrupa'dan men cezası alınca büyük bir küçülmeye gitmek zorunda kalacaklar. istanbul'un diğer büyük takımının başakşehir futbol kulübü yapılması projesi son adımını yaklaşacak. düşene tekme vurulmaz ama ateşin bol olsun fenerbahçe.
aslında yaşadıkları herşeyi kendi başlarına kendileri getirdi. yıllardır galatasaray ve kadıköyde yenilmemeleri mevzu; kendileri açısından çok kötü bir can simidi görevi görüyordu. hayal dünyalarına sıkı sıkı sarılmalarını sağlıyordu. galatasaray'a kendi evlerinde yenilmiyorlardı. bu sebeple, kendi küçük dünyalarına göre; lig şampiyonluları, türkiye kupaları, avrupa turnuvalarındaki 2-3 kat fazla kupa ve başarı sayısına rağmen galatasaraydan büyüklerdi. sebebi ise basitti; galatasaray 20 yıldır fenerbahçe'yi kadıköyde yenemiyordu. bu kadar basit. aslına bakacak olursak son 2 sezondur kadıköyde ki maçlarda hep galatasaray galibiyeti kaçırıyordu. özellikle 14 nisan 2019 fenerbahçe galatasaray maçında hakemin rezalet ötesi kararı sayesinde beraberliği sağlaması yerine yenilselerdi, bu travmayla yüzleşmeleri daha kolay bir hale gelecekti.
öncelikle 23 şubat 2020 fenerbahçe galatasaray maçından sonra çok korktum. en sonunda kendileriyle yüzleşecekler: "biz nerede hata yapıyoruz?" ya da "galatasaray neyi doğru yapıyor?" sorusunu kendilerine sorucaklar diye çok korktum. geçen 2 gün sonunda korkularımın yersiz olduğu fener camiası tarafından defalarca gösterildi bana. "ersun hoca gitsin, şanlı kocaman geri gelsin". "aziz yıldırım geri gelsin". "erol bulut kral adam lan". suyun karşı yakasından çıkan 3 ses bu. bu sezon konyaspor'dan teneke bağlanarak gönderilen aykut kocaman'ı istiyor bir grup fenerbahçe taraftarı. öteki taraftan ise bir grup erol bulut'un takımın başına geçmesini istiyor. en büyük başarısı malatya'yı 5. yapmak olan hocayı. başka bir tartışma ise aziz yıldırım geri gelsin tartışması. 113 yıllık camiada en çok galatasaray şampiyonluğu görmüş başkanı geri getirmek istiyorlar. şaka değil gerçek.
2 üstteki paragrafta belirtmiştim. yaşadıklarını kendi başlarına kendileri getirdiler. medyada satın aldıkları kendi kalemleri sürekli; 2. olmalarını övdü, sürekli kadıköy zaferleriyle pardon beraberlikleriyle avuttu kendilerini. 10 yıl kadar fener şampiyon olamadı ama 3. de olmadı diyerek avutuldular. ama tarih ve sponsorlar sürekli 1. olan şampiyona hakkını teslim eder. galatasaray kadıköy'de feneri yenemez diyerek yazılar yazıldı bu ülkenin en büyük gazetelerinden birinde. ama kimse soramadı neden galatasaray'a yenilmemek bu kadar önemli diye? çünkü sorsalardı; önemli çünkü, "türkiye'nin en büyük takımı bizi yenemiyor bu büyük bir başarı" cevabını alacaklardı da ondan.
neyse gelmiş geçmiş olsun. fenerbahçe'yi çok kötü günler bekliyor. önceden olsa fener futbolda havlu atınca "yallah basketbol'a" derdik ama artık oda çok kötü. ffp kıskacı onları tutunca ve avrupa'dan men cezası alınca büyük bir küçülmeye gitmek zorunda kalacaklar. istanbul'un diğer büyük takımının başakşehir futbol kulübü yapılması projesi son adımını yaklaşacak. düşene tekme vurulmaz ama ateşin bol olsun fenerbahçe.
