30
lise yıllarında kaldığım yurtta sıklıkla gerçekleştirdiğimiz eylem.
top oynamak yasaktı. oynarsak en sağlamından dayak yiyorduk. işte tam da bu noktada kurtarıcımız çorap top olurdu. metal kapaklı dolaplara denk getirmedigin sürece kolay kolay ses çıkarmaz ve kimse top oynadığını anlamaz. gerci biz heyecanlanip bagirdigimiz için illa yakalanır ve o dayağı yerdik. neyse, öyle bir iki çorapla yapılan toptan keyif almazsın. birkaç çift çorap gerekir ki yeterince büyük olsun.
derslik, yatakhane, vestiyer farketmez, heryerde oynardık. en çok da terasta. teras başkaydı, acik hava sonucta. yan tarafta bulunan inşaat halindeki binanın katlarinda onlarca çorap topumuzu bırakmıştık. futbol işte, başka bir tutku.
top oynamak yasaktı. oynarsak en sağlamından dayak yiyorduk. işte tam da bu noktada kurtarıcımız çorap top olurdu. metal kapaklı dolaplara denk getirmedigin sürece kolay kolay ses çıkarmaz ve kimse top oynadığını anlamaz. gerci biz heyecanlanip bagirdigimiz için illa yakalanır ve o dayağı yerdik. neyse, öyle bir iki çorapla yapılan toptan keyif almazsın. birkaç çift çorap gerekir ki yeterince büyük olsun.
derslik, yatakhane, vestiyer farketmez, heryerde oynardık. en çok da terasta. teras başkaydı, acik hava sonucta. yan tarafta bulunan inşaat halindeki binanın katlarinda onlarca çorap topumuzu bırakmıştık. futbol işte, başka bir tutku.
