16715
alparslan dikmen'in çok güzel bir lafı vardır:
"hadi bana küstün. ahmet'e, mehmet'e küstün. ulan, galatasaray'a nasıl küseceksin!"
küserim.
bu adam galatasaray'a gelirse, ben küserim.
cebinde beş kuruş olmadığı halde, forma alan, stada giden adam ne istiyor? mutlu olmak istiyor. memlekette mutlu olabilecek ne kadar şey kaldı. bir avuntu arıyoruz. bir kaçamak arıyoruz. galatasaray bile köstek oldu, koca bir yarım sezon.
üzüldük, üzüldük, üzüldük.
yetmedi. seyirci olarak yaftalandı. niye? sahada nankörlük eden bir adamı ıslıkladılar diye. şimdi ise "seyirci" kalmamız isteniyorsa gelişine halt etmişler.
içim kaldırmıyor. bir de çok büyük galatasaraylı oluyorlar. oldu olacak, emre belözoğlu'nu da getirelim. emeklilikte şampiyonluğa takılmış bu zata, en azından şampiyonluk verir, türk futbolunu bir tornistanından kurtarmış oluruz.
florya'daki akademi'de yazan o anlı şanlı sözleri kaldırın o halde:
"sizi buraya getiren yeteneğiniz, burada tutacak olan ise karakterinizdir."
sen, 2011/12 sezonunun başlamasına ramak kala, başını alıp git. yalan yok. parasını kazandırıp gitti. ama o paraya, o zaman bizim ne kadar ihtiyacımız vardı? o zaman bizim arda turan'a mı ihtiyacımız vardı, yoksa arda turan'ın bonservisinden elde edeceğimiz meblağya mı? kariyerini düşünüp de gittiyse, hakkıdır. ona lafım yok. başkalarının isteğiyle gittiyse, özür dilerim. haberim yok.
sen git, milli takımda para muhabbeti yap.
sen git, yaşını başını almış bir adamı tepele. özür bile dileme. dilenir mi yahu? o hiç haksız olmaz ki!
sen git, bilmem kimin karısıyla, onuyla, bunuyla adın geçsin. garip gureba şekilde. sonra git, bir de silah çek kadının eşine. karakolluk ol. öyle veya böyle bir şekilde aklan. geçiştirilsin her şey. sanki hiç olmamış gibi. oh.
insan hata yapar. insan tecrübeleriyle gelişir. insan gün be gün değişir. ama geçmişiyle yüzleşmeyen kişi, hiç kusura bakmasın hiçbir şey olmaz. özür dileyemeyen insandan ne olur? hiç bir şey olmamış gibi geri dönecekse ben küserim arkadaş.
sorsan. en adam bunlar. sorsan en milliyetçi bunlar. sorsan en galatasaraylı bunlar.
biz neyiz?
olmadığımız şey yok alimallah... her yerden yaftanıyoruz elhamdülillah...
gösteri dünyası'nın enayileri belki. her şeyimizi vereceğiz, karşılığında hiçbir şey istemeyeceğiz.
eyvallah.
ne yapabilirim ki!? sadece küsebilirim. gerçi arda turan'ın yanında bizim galatasaraylılığımızın esamesi mi okunur, allah aşkına? biz kimiz ki yahu! florya'da, riva'da soygun var çığırtkanlığı yapan cahil cühelalarız. öyle bir cahillik ki hiçbir çıkarımız olmadan, galatasaray'ın çıkarları için, güç sahiplerine sesimizi çıkarıyoruz.
harbi galatasaraylılar üçün beşin lafını yapmadan (!) paralarını alırken, biz de işte ne yapalım. yok efendim "kombineler pahalı", aman efendim "mağazalarda alınacak hiçbir şey yok" diye diye söylene söylene, çok afedersiniz üçün beşin lafını edip bir de cebimizdeki parayı veriyoruz.
ahirkelam, küserim. sürgündeki nazım hikmet gibi, bir köpek gibi özlerim belki ama küserim. baba evinin kapısını çarpıp gözleri yaşlı olduğu halde arkasına bile bakmadan yürüyüp giden hayırsız yaftalı bir evlat gibi küserim.
"hadi bana küstün. ahmet'e, mehmet'e küstün. ulan, galatasaray'a nasıl küseceksin!"
küserim.
bu adam galatasaray'a gelirse, ben küserim.
cebinde beş kuruş olmadığı halde, forma alan, stada giden adam ne istiyor? mutlu olmak istiyor. memlekette mutlu olabilecek ne kadar şey kaldı. bir avuntu arıyoruz. bir kaçamak arıyoruz. galatasaray bile köstek oldu, koca bir yarım sezon.
üzüldük, üzüldük, üzüldük.
yetmedi. seyirci olarak yaftalandı. niye? sahada nankörlük eden bir adamı ıslıkladılar diye. şimdi ise "seyirci" kalmamız isteniyorsa gelişine halt etmişler.
içim kaldırmıyor. bir de çok büyük galatasaraylı oluyorlar. oldu olacak, emre belözoğlu'nu da getirelim. emeklilikte şampiyonluğa takılmış bu zata, en azından şampiyonluk verir, türk futbolunu bir tornistanından kurtarmış oluruz.
florya'daki akademi'de yazan o anlı şanlı sözleri kaldırın o halde:
"sizi buraya getiren yeteneğiniz, burada tutacak olan ise karakterinizdir."
sen, 2011/12 sezonunun başlamasına ramak kala, başını alıp git. yalan yok. parasını kazandırıp gitti. ama o paraya, o zaman bizim ne kadar ihtiyacımız vardı? o zaman bizim arda turan'a mı ihtiyacımız vardı, yoksa arda turan'ın bonservisinden elde edeceğimiz meblağya mı? kariyerini düşünüp de gittiyse, hakkıdır. ona lafım yok. başkalarının isteğiyle gittiyse, özür dilerim. haberim yok.
sen git, milli takımda para muhabbeti yap.
sen git, yaşını başını almış bir adamı tepele. özür bile dileme. dilenir mi yahu? o hiç haksız olmaz ki!
sen git, bilmem kimin karısıyla, onuyla, bunuyla adın geçsin. garip gureba şekilde. sonra git, bir de silah çek kadının eşine. karakolluk ol. öyle veya böyle bir şekilde aklan. geçiştirilsin her şey. sanki hiç olmamış gibi. oh.
insan hata yapar. insan tecrübeleriyle gelişir. insan gün be gün değişir. ama geçmişiyle yüzleşmeyen kişi, hiç kusura bakmasın hiçbir şey olmaz. özür dileyemeyen insandan ne olur? hiç bir şey olmamış gibi geri dönecekse ben küserim arkadaş.
sorsan. en adam bunlar. sorsan en milliyetçi bunlar. sorsan en galatasaraylı bunlar.
biz neyiz?
olmadığımız şey yok alimallah... her yerden yaftanıyoruz elhamdülillah...
gösteri dünyası'nın enayileri belki. her şeyimizi vereceğiz, karşılığında hiçbir şey istemeyeceğiz.
eyvallah.
ne yapabilirim ki!? sadece küsebilirim. gerçi arda turan'ın yanında bizim galatasaraylılığımızın esamesi mi okunur, allah aşkına? biz kimiz ki yahu! florya'da, riva'da soygun var çığırtkanlığı yapan cahil cühelalarız. öyle bir cahillik ki hiçbir çıkarımız olmadan, galatasaray'ın çıkarları için, güç sahiplerine sesimizi çıkarıyoruz.
harbi galatasaraylılar üçün beşin lafını yapmadan (!) paralarını alırken, biz de işte ne yapalım. yok efendim "kombineler pahalı", aman efendim "mağazalarda alınacak hiçbir şey yok" diye diye söylene söylene, çok afedersiniz üçün beşin lafını edip bir de cebimizdeki parayı veriyoruz.
ahirkelam, küserim. sürgündeki nazım hikmet gibi, bir köpek gibi özlerim belki ama küserim. baba evinin kapısını çarpıp gözleri yaşlı olduğu halde arkasına bile bakmadan yürüyüp giden hayırsız yaftalı bir evlat gibi küserim.
