444
istanbula geldiğim ilk seneydi. o zamanlar wesley sneijder, felipe melo gibi futbolcularımızla muhteşem bir galatasarayı izliyorduk. hiç unutmuyorum kombinesi olan arkadaşıma maça gidip gitmeyeceğini sordum. gitmeyi her şeyden çok istiyordum. şampiyonlar ligi gibi büyük bir organizasyona canlı tanık olucaktım ilk defa. nasıl içime doğduysa, gece yoğun kar yağışından dolayı maç iptal oldu. üniversitenin hazırlık bölümünde devamsızlığımız 40 ders saatini geçmemesi gerekiyordu. ben de sınırdaydım. maç ertesi gün öğlen saatlerinde oynanacaktı. 3 tane arkadaşımla beraber maça gitme kararı aldık. ingilizce öğretmenimi ikna ettim. bizi yok yazmayacaktı. biz marşlar söyleye söyleye okuldan şanlı galatasarayımızı görmek için yola çıktık. stada girdikten sonra ilk yaşadağım duygu bambaşkaydı. sneijderin attığı golden sonra bütün stad sinir krizi geçirmiş gibi delirmiştik. hiç unutmam.. tekrar aynı arenada aynı ruhu umarım tekrar yakalarız.
