453
istanbul'a geliyorum çok heyecanlıyım çünkü üniversiteye girmişim bir yükü üzerimden atmışım. otobüste etrafı iyice inceliyorum ne yakalayabilirim diye sonra birşey aniden dikkatimi çekiyor. bayrağımız asılı falan içimden "enne bizim stad bu" diyorum. en komiği heyecandan ellerimi nereye koyacağımı bilemiyorum nefes alamıyorum sanki. tabi pencereye iyice yapışıp bakabildiğim kadar bakıyorum. gerizekalı muavinin dediklerini umursamıyorum. işte bu da benim bu stadı ilk defa görme anım. bitince beni ne kadar heyecanlandıracak tahmin bile edemiyorum.*
