• 47
    cumhuriyet tarihinin belki de yaşanmış en büyük felaketi. biz izmir'de olmamıza rağmen gece nasıl sallandığımızı hatırlıyorum en net hatırladığım ise sanki hiç bitmeyecekmiş gibi uzun sürmesiydi. ege bölgesinde oturanlar zaten bu tarz depremlere alışkındır ama ilk defa rahmetli babam "gene merkezi burasıdır inşallah yoksa bu sefer başka türlü salladı yıkmıştır biryerleri" demişti. ağzından yel alsın dedi annem ama önce elektrikler kesildi sonra uzun bir müddet gelmedi. bizde adettir deprem oldumu hele de tatilse rahmetli dedemlerin evine giderdik tek katlı diye. orada elektrik geldi televizyon açıldı ve babamın korktuğu başına gelmişti.
    ama televizyondan ya da gazetelerden takip etmekle gerçekler arasında bile o kadar fark vardı ki. kuzenim askeriye kampındaydı ve depremde yıkılan binalara ilk kurtarma çalışmalarına katılanların arasındaydı. geri döndüğünde anlatmadı çoğu şeyi. sadece o ilk ses sonrası kıyamet ve yardım isteyenler...
    peki ders aldıkmı? tabi ki hayır... toplanma alanlarına yapılan avmler yine ucuz maliyetle yapılan evler imar barışı adı altında yapılan rezillikler. hayatımıza depremden sonra giren ve hayatımıza 20 yıldır çöreklenen ötv. bir araba alırken yanına bir araba daha devlete hediye ediyorsak mesela o zamandan kalmadır. belki de toplanan vergi ile izmit ve gölcük yeni baştan birkaç kez daha inşaa edilebilirdi ama ne yapıldı paralar nasıl harcandı harcanıyor muamma. giden gittiği ile arkasından çeken çektiği ile kaldı maalesef...
    allah bu felakette hayatını kaybeden vatandaşlarımıza gani gani rahmet eylesin. bu acıyı yaşamış yakınlarını kaybetmiş kardeşlerime de tekrar başsağlığı diliyorum. allah böyle bir felaketi ülkemize bir daha yaşatmasın inşallah...
App Store'dan indirin Google Play'den alın