5485
benim için adını nerde görsem hep burukluk ve üzüntü hissiyatı yaratan isimdir kendisi, futbol anlamında değil, kardeşim kendisini çok severdi, tam bir baros hayranıydı, ikimiz de çok severdik gerçi. sürekli abi baros bu maç oynuyor mu, abi neden bu maç gol atamadı sence, abi baros dünyanın en iyi forvetlerinden birisi dimi? gibi sorular sorardı.
bazen geçiştirirdim, bazen çok soru sordu diye kızardım, keşke hepsine tek tek cevap verseydim, tek tek ilgilenseydim seninle. ben 11 o 8 yaşlarındaydı o sıralarda. galatasaray sevgimizi bize aşılayan tabii ki babamdı ama kardeşimle daha küçük yaşlarda meraklıydık zaten futbola. hiç unutmuyorum 10 lira biriktirip sahte bir forma almıştık , turuncu renkli olandan ,sıra sıra giyiyorduk (babama söylesek hemen alırdı ama çocuk aklı) formanın arkasında 15 numara ve baros yazıyordu. sonra baros sevgisinden dolayı formayı kardeşime bırakıp kendime başka bir forma aldırmıştım. sırtından çıkarmazdı formayı sokakta top oynarken, evde, her yerde. emre'nin baros'un ayağını kırdığı gün hüngür hüngür ağlamıştı bir daha oynayamayacak zannedip.
evimiz tesislere çok yakın bir mesafedeydi hep gizli gizli gider beklerdik baros'u görürüz belki diye ama hiç göremedik, keşke görseydik, keşke görebilseydin benim güzel gözlü kardeşim. 2010 yılının başında kardeşimi tatil için gittiğimiz adını bile anmak istemediğim şilede ,kuzenimle annem babamdan habersiz gidip denize girmeleri sonucunda dalgaların bizden alıp götürmesiyle kaybettik. kaybettik yazarken hala kabullenemiyorum onu kaybetmeyi. baros ismini 2 gün önce sol tarafta gördüm, ne zaman ismini görsem hep kardeşim gözümün önüne geliyor, abi diyişleri, maç başlayınca yanıma oturup bir sürü soru sorarak maçı izlemesi.
şu an bu satırları yazarken oturduğum oda kardeşimle kaldığımız oda ve baros formasını yatağının üzerine serdim. bunca yıl geçti ama ben hala kokunu duyuyorum o formada, senle izlediğimiz maçları tekrar tekrar döndürüp izliyorum ve her seferinde o maçlarda baros gol atıyor, tek bişey eksik o da ''abi baros attıııı '' diye bağırıp bana sarılan sen. atılan bir gole ağlamayı sen gidince öğrendim canım kardeşim, bu gözleri dolu dolu yazdığım satırları umarım okuyorsundur, bir yerlede görebiliyorsundur. haftaya yanına geleceğim ve yeni bir forma alıp arkasına yine baros yazdırıp mezarına bırakacağım. inşallah bir gün o çok sevdiğin baros'la bir yerlerde karşılaşırsın ve o karşılaşma da yanında bizler oluruz. baros, kardeşim seni neden bu kadar çok seviyordu bilmiyorum ama umarım hayatın hep mutlu geçer. kardeşim hatrına seni hep uzaktan takip etmeye devam edeceğim.
https://i.hizliresim.com/qAEopd.jpg
bazen geçiştirirdim, bazen çok soru sordu diye kızardım, keşke hepsine tek tek cevap verseydim, tek tek ilgilenseydim seninle. ben 11 o 8 yaşlarındaydı o sıralarda. galatasaray sevgimizi bize aşılayan tabii ki babamdı ama kardeşimle daha küçük yaşlarda meraklıydık zaten futbola. hiç unutmuyorum 10 lira biriktirip sahte bir forma almıştık , turuncu renkli olandan ,sıra sıra giyiyorduk (babama söylesek hemen alırdı ama çocuk aklı) formanın arkasında 15 numara ve baros yazıyordu. sonra baros sevgisinden dolayı formayı kardeşime bırakıp kendime başka bir forma aldırmıştım. sırtından çıkarmazdı formayı sokakta top oynarken, evde, her yerde. emre'nin baros'un ayağını kırdığı gün hüngür hüngür ağlamıştı bir daha oynayamayacak zannedip.
evimiz tesislere çok yakın bir mesafedeydi hep gizli gizli gider beklerdik baros'u görürüz belki diye ama hiç göremedik, keşke görseydik, keşke görebilseydin benim güzel gözlü kardeşim. 2010 yılının başında kardeşimi tatil için gittiğimiz adını bile anmak istemediğim şilede ,kuzenimle annem babamdan habersiz gidip denize girmeleri sonucunda dalgaların bizden alıp götürmesiyle kaybettik. kaybettik yazarken hala kabullenemiyorum onu kaybetmeyi. baros ismini 2 gün önce sol tarafta gördüm, ne zaman ismini görsem hep kardeşim gözümün önüne geliyor, abi diyişleri, maç başlayınca yanıma oturup bir sürü soru sorarak maçı izlemesi.
şu an bu satırları yazarken oturduğum oda kardeşimle kaldığımız oda ve baros formasını yatağının üzerine serdim. bunca yıl geçti ama ben hala kokunu duyuyorum o formada, senle izlediğimiz maçları tekrar tekrar döndürüp izliyorum ve her seferinde o maçlarda baros gol atıyor, tek bişey eksik o da ''abi baros attıııı '' diye bağırıp bana sarılan sen. atılan bir gole ağlamayı sen gidince öğrendim canım kardeşim, bu gözleri dolu dolu yazdığım satırları umarım okuyorsundur, bir yerlede görebiliyorsundur. haftaya yanına geleceğim ve yeni bir forma alıp arkasına yine baros yazdırıp mezarına bırakacağım. inşallah bir gün o çok sevdiğin baros'la bir yerlerde karşılaşırsın ve o karşılaşma da yanında bizler oluruz. baros, kardeşim seni neden bu kadar çok seviyordu bilmiyorum ama umarım hayatın hep mutlu geçer. kardeşim hatrına seni hep uzaktan takip etmeye devam edeceğim.
https://i.hizliresim.com/qAEopd.jpg
