1312
maçın başlamasına az bir zaman kalmıştı. takıma stada gitmek için otel lobisinde bekliyordu. tam bu sırada bir adam otelden içeri girip metin oktay'ın yanına geldi. biz de adamın gelişini görmüş, kimdir diye bakıyorduk. eskiden ufak banka defterleri vardı. adam cebinden çıkardığı bir banka defterini metin ağabey'e uzatıp, "bunu imzalar mısın?" dedi. metin abi defteri eline alıp baktı. yüzü allak bullak olmuştu. adama dönüp, "bu da ne demek oluyor?" dedi. biz de bu olaya daha fazla seyirci olarak kalmayıp hemen metin ağabey'in yanına koştuk. hepimiz meraklanmıştık. kağıtta ne yazdığını öğrenmek istiyorduk. kağıtta, "metin'im öldü, kralım çok yaşasın!" yazıyordu.
metin oktay adama tekrar, "bu ne demek oluyor?" diye sordu. adam, "ben sizi çok seviyorum. allah bana bir erkek evlat verdi. oğlumun adını metin koydum. ama allah ona fazla ömür vermedi. genç yaşta onu benden aldı. siz bu kağıdı imzalarsanız ben de onu oğlumun mezarına koyacağım." dedi.
hepimiz duygulanmıştık. metin ağabey üzgün babaya dönüp, "bizi oğlunun mezarına götür." dedi. adamcağız böyle bir talep beklemediğinden biraz şaşkınlıkla bir an öylece durdu.
maçtan sonra biz de metin ağabey'i takip edip onlarla beraber mezarlığa gittik.
adam yoksul biriydi. oğlunun mezarı da bakımsız ve sadece toprakla çevriliydi. mezarın başında hep beraber dua ettik. metin ağabey oradaki görevlilere mezarın yapılması için talimat verdiğinde zavallı babanın gözleri dolmuştu. bütün masrafları metin oktay kendisi karşıladı.
orhan ölçen'in "aslan yürekliler" kitabından alıntıdır.
mevzubahis kitapta metin oktay ile alakalı, dönemin canlı şahitlerinin aktardığı bunun gibi bir çok olay mevcut. gözleri nemli vaziyette okurken söyleyebileceğim tek şey, "şimdi biz böyle bir adamı sevmeyelim; eşe, dosta, çoluğumuza çocuğumuza ve hatta torunlarımıza anlatmayalım da taşa mı dönelim?" olmuştu.
metin oktay, döneminin en büyük ikonudur. ikon derken şimdiki ikoncan tayfası gibi değil, davranışlarıyla, tarzıyla, sporculuğu ve beyefendiliğiyle gerçek bir idoldür. doğan çocuklara isminin verildiği, onun gibi olması için dualar edilen bir idol.
tüm bunların yanında bir çoğumuzun aslında galatasaraylı olmasının sebebidir. zira galatasaray'ı bir zümre takımı olmaktan, lise koridorlarına hapsolmuş dar bir çevreden çıkartıp halka mal etmiş, tüm halk tabanında sempatizan kitleleri oluşmasını sağlamış bir efsanedir. 60'lı yılların sonuna kadar yapılan anketlere bakılırsa, bugün türkiye'nin en çok taraftarına sahip olan kulübümüzün(u: ki bunda son 30 yılda elde ettiğimiz olağanüstü başarıların da payı büyültür tabi), aslında çok geniş kitlelerce desteklenmediği açıkça görülür. bu yüzden kendisini ne kadar ansak ve anlatsak az, ne kadar övünsek yetersizdir.
allah sana rahmet etsin baba, allah taksiratını affetsin, seni cennetine alsın.
metin oktay adama tekrar, "bu ne demek oluyor?" diye sordu. adam, "ben sizi çok seviyorum. allah bana bir erkek evlat verdi. oğlumun adını metin koydum. ama allah ona fazla ömür vermedi. genç yaşta onu benden aldı. siz bu kağıdı imzalarsanız ben de onu oğlumun mezarına koyacağım." dedi.
hepimiz duygulanmıştık. metin ağabey üzgün babaya dönüp, "bizi oğlunun mezarına götür." dedi. adamcağız böyle bir talep beklemediğinden biraz şaşkınlıkla bir an öylece durdu.
maçtan sonra biz de metin ağabey'i takip edip onlarla beraber mezarlığa gittik.
adam yoksul biriydi. oğlunun mezarı da bakımsız ve sadece toprakla çevriliydi. mezarın başında hep beraber dua ettik. metin ağabey oradaki görevlilere mezarın yapılması için talimat verdiğinde zavallı babanın gözleri dolmuştu. bütün masrafları metin oktay kendisi karşıladı.
orhan ölçen'in "aslan yürekliler" kitabından alıntıdır.
mevzubahis kitapta metin oktay ile alakalı, dönemin canlı şahitlerinin aktardığı bunun gibi bir çok olay mevcut. gözleri nemli vaziyette okurken söyleyebileceğim tek şey, "şimdi biz böyle bir adamı sevmeyelim; eşe, dosta, çoluğumuza çocuğumuza ve hatta torunlarımıza anlatmayalım da taşa mı dönelim?" olmuştu.
metin oktay, döneminin en büyük ikonudur. ikon derken şimdiki ikoncan tayfası gibi değil, davranışlarıyla, tarzıyla, sporculuğu ve beyefendiliğiyle gerçek bir idoldür. doğan çocuklara isminin verildiği, onun gibi olması için dualar edilen bir idol.
tüm bunların yanında bir çoğumuzun aslında galatasaraylı olmasının sebebidir. zira galatasaray'ı bir zümre takımı olmaktan, lise koridorlarına hapsolmuş dar bir çevreden çıkartıp halka mal etmiş, tüm halk tabanında sempatizan kitleleri oluşmasını sağlamış bir efsanedir. 60'lı yılların sonuna kadar yapılan anketlere bakılırsa, bugün türkiye'nin en çok taraftarına sahip olan kulübümüzün(u: ki bunda son 30 yılda elde ettiğimiz olağanüstü başarıların da payı büyültür tabi), aslında çok geniş kitlelerce desteklenmediği açıkça görülür. bu yüzden kendisini ne kadar ansak ve anlatsak az, ne kadar övünsek yetersizdir.
allah sana rahmet etsin baba, allah taksiratını affetsin, seni cennetine alsın.
