18
sayın başkan mustafa cengiz dışında başta fatih hoca olmak üzere herkes kadromuzun şampiyonlar ligi için yetersiz olduğunu biliyor ve transfer istiyor haklı olarak.
ancak, gidenler sayesinde neredeyse 5-6 milyon euro bütçeden düşmesine ve maliyetli hiçbir oyuncu almamış olmamıza rağmen, sanki bir gomis, feghouli, belhanda üçlüsü daha transfer etmiş gibi bir maliyetimiz oldu euro kuru yüzünden.
hiçbir zaman muhasebeci bir taraftar olmadım, hatta yönetimlerin küçük esnaf gibi değil ünal aysal gibi büyük düşünmesini istedim. (maliyetli oyuncu alıyor ama başarıyla onu tolere ediyordu) ama geldiğimiz noktada sadece galatasaray'ın değil tüm kulüplerimizin gerçekten ayağını yorganına göre uzatması gerekiyor. yani, oyuncu satsak ve uefa'nın kriterini atlatsak bile yeni transfer yapmak galatasaray ekonomisi açısından baya külfetli olacak, neden mi?
biliyorsunuz ki, dursun özbek geldiğinden beri takımımızın maaş bütçesinin üst sınırı 65 milyon euro olarak belirlenmiş durumda ve sezon bazlı bakarsak; (kurları kaba taslak olarak, transfer sezonun bitişi olan 1 eylül 2015-2016-2017 yılları euro'sunu 65 ile çarparak yazdım. 2019 sezonu için ise bugünü baz aldım.)
2015-2016 sezonu 65 milyon euro toplam maliyet = 215 milyon tl.
2016-2017 sezonu 65 milyon euro toplam maliyet = 215 milyon tl.
2017-2018 sezonu 65 milyon euro toplam maliyet = 260 milyon tl.
2018-2019 sezonu gidenlerden dolayı 55 milyon euro olan bugün için toplam maliyet ise = 468 milyon tl.
şu an geçmiş yıllara göre maaş bütçemizde düşüş olmasına rağmen maliyeti, neredeyse son iki sezonun toplam harcamasına denk geliyor ve biz yurt içi gelirlerimizi sabit kur ile anlaşılmış yayıncı kuruluş ve taraftar harcamalarımızdan dolayı tl olarak alıyoruz. en önemli yurt dışı kaynağımız ise şampiyonlar ligi olacak. hiçbir şey yapamasak bile buradan gelecek gelirler diğer kulüplere nazaran hanemize önemli bir artı yazacak.
her neyse, taraftar olarak transfer bekliyoruz ancak takımdaki ekstra maliyetli oyuncuları göndermeden (tarık çamdal, selçuk inan, tolga ciğerci, eren derdiyok, hatta feghouli ve gomis) yine maliyetli oyuncular beklemek ne kadar doğru? yani yönetime baskı ile bir slimani transferi yaptırabiliriz ama ne derece doğru olur bu?
açıkçası şu an için en rasyonel senaryo, yalnızca fırsat transferleri çıkarsa değerlendirmek ve kimsenin almayacağı oyunculardan kurtulmak için sözleşmeleri biteceği için gelecek sezonu beklemek. bu süreçte de avrupa'da elinden geleni yapıp, yine lige yoğunlaşmak ve gelecek sezon bonservisi elinde olan oyuncuları şimdiden takip edip, planlama yapmak.
ancak, gidenler sayesinde neredeyse 5-6 milyon euro bütçeden düşmesine ve maliyetli hiçbir oyuncu almamış olmamıza rağmen, sanki bir gomis, feghouli, belhanda üçlüsü daha transfer etmiş gibi bir maliyetimiz oldu euro kuru yüzünden.
hiçbir zaman muhasebeci bir taraftar olmadım, hatta yönetimlerin küçük esnaf gibi değil ünal aysal gibi büyük düşünmesini istedim. (maliyetli oyuncu alıyor ama başarıyla onu tolere ediyordu) ama geldiğimiz noktada sadece galatasaray'ın değil tüm kulüplerimizin gerçekten ayağını yorganına göre uzatması gerekiyor. yani, oyuncu satsak ve uefa'nın kriterini atlatsak bile yeni transfer yapmak galatasaray ekonomisi açısından baya külfetli olacak, neden mi?
biliyorsunuz ki, dursun özbek geldiğinden beri takımımızın maaş bütçesinin üst sınırı 65 milyon euro olarak belirlenmiş durumda ve sezon bazlı bakarsak; (kurları kaba taslak olarak, transfer sezonun bitişi olan 1 eylül 2015-2016-2017 yılları euro'sunu 65 ile çarparak yazdım. 2019 sezonu için ise bugünü baz aldım.)
2015-2016 sezonu 65 milyon euro toplam maliyet = 215 milyon tl.
2016-2017 sezonu 65 milyon euro toplam maliyet = 215 milyon tl.
2017-2018 sezonu 65 milyon euro toplam maliyet = 260 milyon tl.
2018-2019 sezonu gidenlerden dolayı 55 milyon euro olan bugün için toplam maliyet ise = 468 milyon tl.
şu an geçmiş yıllara göre maaş bütçemizde düşüş olmasına rağmen maliyeti, neredeyse son iki sezonun toplam harcamasına denk geliyor ve biz yurt içi gelirlerimizi sabit kur ile anlaşılmış yayıncı kuruluş ve taraftar harcamalarımızdan dolayı tl olarak alıyoruz. en önemli yurt dışı kaynağımız ise şampiyonlar ligi olacak. hiçbir şey yapamasak bile buradan gelecek gelirler diğer kulüplere nazaran hanemize önemli bir artı yazacak.
her neyse, taraftar olarak transfer bekliyoruz ancak takımdaki ekstra maliyetli oyuncuları göndermeden (tarık çamdal, selçuk inan, tolga ciğerci, eren derdiyok, hatta feghouli ve gomis) yine maliyetli oyuncular beklemek ne kadar doğru? yani yönetime baskı ile bir slimani transferi yaptırabiliriz ama ne derece doğru olur bu?
açıkçası şu an için en rasyonel senaryo, yalnızca fırsat transferleri çıkarsa değerlendirmek ve kimsenin almayacağı oyunculardan kurtulmak için sözleşmeleri biteceği için gelecek sezonu beklemek. bu süreçte de avrupa'da elinden geleni yapıp, yine lige yoğunlaşmak ve gelecek sezon bonservisi elinde olan oyuncuları şimdiden takip edip, planlama yapmak.
