122
yıllarca basketbol oynamış ve yıllardır takımını desteklemeye gitmiş biri olarak kendimi sanki çok sevdiği bir yakınını kaybetmiş gibi hissediyorum. basketbolun ayrı bir havası vardır salondaki alkışın bile kalitesi farklıdır. malesef bu ülkeye bu sporu getiren takım tarihindeki belki tek yanlışı yapmıştır... ben istanbulun yollarını bu takımı izlemek için gittiğim salonların yollarında öğrendim. ayhan şahenk, abdi ipekçi, akatlar, ahmet cömert, beykoz, haldun alagaş ve nicesi. istanbulda bulunan hiçbir salon merkezde değildir çoğu istanbulun merkezi olmayan kesimlerinde kurulmuştur. hepsine gittim çoğunda tek başımaydım. kendi basketbol kariyerimin en üst noktasına ulaştığımda galatasaray ligden düştü. kimse bana play out oynadıkta ligde kaldık demesin bal gibi sondan ikinci olduk ligden düştük. 2006 senesinde pastanın yüzde 70 ini almış olan ezeli rakibinin yan firmasını takımın ismine ekledik ve yıllardır devam eden şampiyonluk hasretine son veremedik. şimdi bana bu takım ligden çekilmeli diyorlar "hadi ya" diyorum kendilerine. türkiyede şirketleşmiş basketbola tek karşı koyan takım olan galatasaray ligden çekilsin diyosunuz şimdi soruyorum hayatınız da galatasarayın basketbol maçına gittiniz mi ? 50-60 taraftarla bile takımı desteklemek için gırtlaklarınız patlayıncaya kadar bağırdığınızda anlarsınız bunun nasıl birşey olduğunu. gerekenler cezaları alır, belki birkaç maç hükmen mağlup ediliriz, belki bunun yanında para cezasıda alırız ama ligden çekilmeyiz.
