392
başkanlığının neden kötü sonuçlar doğuracağını açıklamak gerekiyor sanırım. mümkün olduğunca kısa yazmaya çalışacağım.
tabii ki rekabet gelişim sağlar. rakiplerin iyi olması sizin de kendinizi geliştirmek için zorlamanıza neden olur. ama bu normal ülkelerde olur. amacı gelişmek, daha iyiye yol almak olan ülkelerde olur. bizim gibi ülkelerde ayak oyunları devam eder. uefa kupasından sonra fener, beşiktaş, basın vs. herkes galatasaray'ı paçasından tutup aşağı çekmeye odaklandı. hiçbiri galatasaray başarı yakaladı ben daha iyi yapayım demedi. çünkü zihniyetleri yetmedi. ayrıca galatasaray'ın batıya açılan pencere olmasının nedeni de buydu. kendi zihniyetini, kuruluş amacını takip etti.
gelelim ali koç'a. kendisi nesillerdir sırtını hükümetlere dayayan ülkenin en büyük sermaye ve varlık sahibi ailelerinden birinin mensubu. kendisinin bundan seneler önce bir maç sonunda ağzından tükürükler saçarak (görüntüler hafızamda çok net) hakkımızı yediler diye kameralar önünde bağırışlarını hatırlıyorum. zaten koç ailesi gibi bir pozisyondaki insanların ali koç'un futbol gibi avam bir konuda zaman geçirmesini anlayamamışımdır. aslında az çok biliyorum. ali, mustafa ve ömer koç. mustafa aralarında yöneticilikten en çok anlayanı. vefat edene kadar zaten babalarından en büyük yetkiyi alan adam. ömer koç daha çok sanata düşkün ve koç üniversitesi'yle haşır neşir birey. ali koç ise daha silik bir profil. o yüzden fenerbahçe'yle bu kadar özdeşleşti. ve marka protestoları zamanında aileden tepki çekti.
ali koç sandığınız gibi adil bir rekabet getirmez. evet, güçlü takım kurar, şl hedefi koyar. ama bu yolda kapalı kapılar arkasında gücünü kullanmaktan da geri durmaz. fenerbahçe'nin basındaki desteğini biliyoruz. şimdi ona devlet kademelerini de ekleyin. üzerine özel iştirakleri ekleyin. üstüne finans kuruluşlarını ekleyin.
çok rakip arıyorsanız hali hazırda fiko var. çatır çatır futbolcu satıyor. sponsorluklar bağlıyor. yurtdışı projeleri yapıyor. devletle arasını iyi tutup işini görüyor. şl'de öyle veya böyle gruptan çıkıyor. sen nasıl bir rekabet istiyorsun ki? amaç belli. markanı parlatmak. dünyaya açılmak. senin en yakın rakibin başarılarının ucundan geçemiyor. onların belaltı rekabeti mi seni geliştirecek. hadi canım ordan...
tabii ki rekabet gelişim sağlar. rakiplerin iyi olması sizin de kendinizi geliştirmek için zorlamanıza neden olur. ama bu normal ülkelerde olur. amacı gelişmek, daha iyiye yol almak olan ülkelerde olur. bizim gibi ülkelerde ayak oyunları devam eder. uefa kupasından sonra fener, beşiktaş, basın vs. herkes galatasaray'ı paçasından tutup aşağı çekmeye odaklandı. hiçbiri galatasaray başarı yakaladı ben daha iyi yapayım demedi. çünkü zihniyetleri yetmedi. ayrıca galatasaray'ın batıya açılan pencere olmasının nedeni de buydu. kendi zihniyetini, kuruluş amacını takip etti.
gelelim ali koç'a. kendisi nesillerdir sırtını hükümetlere dayayan ülkenin en büyük sermaye ve varlık sahibi ailelerinden birinin mensubu. kendisinin bundan seneler önce bir maç sonunda ağzından tükürükler saçarak (görüntüler hafızamda çok net) hakkımızı yediler diye kameralar önünde bağırışlarını hatırlıyorum. zaten koç ailesi gibi bir pozisyondaki insanların ali koç'un futbol gibi avam bir konuda zaman geçirmesini anlayamamışımdır. aslında az çok biliyorum. ali, mustafa ve ömer koç. mustafa aralarında yöneticilikten en çok anlayanı. vefat edene kadar zaten babalarından en büyük yetkiyi alan adam. ömer koç daha çok sanata düşkün ve koç üniversitesi'yle haşır neşir birey. ali koç ise daha silik bir profil. o yüzden fenerbahçe'yle bu kadar özdeşleşti. ve marka protestoları zamanında aileden tepki çekti.
ali koç sandığınız gibi adil bir rekabet getirmez. evet, güçlü takım kurar, şl hedefi koyar. ama bu yolda kapalı kapılar arkasında gücünü kullanmaktan da geri durmaz. fenerbahçe'nin basındaki desteğini biliyoruz. şimdi ona devlet kademelerini de ekleyin. üzerine özel iştirakleri ekleyin. üstüne finans kuruluşlarını ekleyin.
çok rakip arıyorsanız hali hazırda fiko var. çatır çatır futbolcu satıyor. sponsorluklar bağlıyor. yurtdışı projeleri yapıyor. devletle arasını iyi tutup işini görüyor. şl'de öyle veya böyle gruptan çıkıyor. sen nasıl bir rekabet istiyorsun ki? amaç belli. markanı parlatmak. dünyaya açılmak. senin en yakın rakibin başarılarının ucundan geçemiyor. onların belaltı rekabeti mi seni geliştirecek. hadi canım ordan...
