milli maç arası

eskiden milyonluk eşeklerin sahaya çıkıp diğer ülke takımlarıyla yaptıkları maçları büyük bir heyecanla ve milli duygularla takip ettiğimi düşündükçe kendimden utanıyorum. orada oynayanların benim gibi saf duygulara sahip olduğunu düşünürdüm. gerçekten safmışım. safmışız. halbuki sadece günümüzde değil eskiden de bu oyuncular yüksek prim ve maddi ödüller kazanabilmek için oynuyorlardı. fakat o zaman yaşım küçüktü ve belki de bu yüzden bu gerçeği idrak edemiyordum. ya da şimdi bilgi ve hızlı iletişim çağında olduğumuz için insanların gözlerinin önündeki perdeler kalktı ve gerçeği daha iyi idrak ediyorlar. gerçek şu ki; milyonluk eşekler servetlerine servet katacak diye olayı vatan-millet-sakarya kıvamına getirmek, basit bir oyundan milli çıkarımlar yapmak gereksiz bir saçmalıktan başka bir şey değil(miş). doğrusu dünya kupası şampiyonu olduğumuzda muasır medeniyetler seviyesine ulaşmayacağız. kişi başına düşen milli gelirimiz otomatik olarak iki katına yükselmeyecek. türkiye birleşmiş milletler'in daimi üyesi olmayacak. dünya kupasını alsak kime ne fayda?

futbol denen milyar dolarlık eğlence sektörünün içine eden gereksiz zaman dilimi.