335
4-2-3-1'e göre daha kötü sahayı parselleyen bir diziliştir bu. ayrıca defansif-ofansif olarak çok yönlü oyuncuların varlığını da gerektirir. bu yüzden zamanla modası kaçmış ve bugün diego simeone dışında bu dizilişi asıl dizilişi olarak benimseyen elit teknik direktör kalmamıştır.
gelelim 3. fatih terim dönemine. 7 aralık 2011 galatasaray fenerbahçe maçına kadar fatih terim 4-4-2'yi asıl dizilişi olarak görmemiş ama bu maçtaki muazzam futboldan sonra 4-4-2'de ısrarcı olmaya başlamıştır. zaten fatih terim'in en büyük artısı da budur. bir doğruya ulaştı mı o doğruyu muhafaza etmede son derece başarılıdır.
ortasahanın kanatları emre çolak ve engin baytar'dı. yedekleri riera oldu. her üç ismin de ortak özelliği koşan orta sahalar olması. en büyük artıları merkez ortasahaya oyun kurma ve top kapmada yardımcı olmalarıydı. elmander ve necati'ye bakıyoruz. bunların da pas oyununa katıldıklarına görüyoruz. takım defansına katkıları da muazzamdı. özellikle elmander bu noktada çok kilit faktördü. 4-4-2 sadece elmander için bile oynanmalıydı. melo-selçuk'u da es geçmemek lazım. melo biraz daha defansif, selçuk biraz daha ofansif oynuyordu ama ikisi de dengeli oyunculardı. melo defansifliğinden ödün vermezken ileri de çıkardı, 50-60 metrelik diagonal pas da atardı. çok yönlü oyunculardan kastımız da bu.
12-13 sezonunda ise işler bozuldu. elmander, ujfalusi, necati, engin bir şekilde saf dışı kaldı. transferlerin hiçbiri tutmadı. istatistik ya da skor önemli değil. sadece oyundan bahsediyoruz. amrabat, hamit yanlış kanat oyuncuları oldu. hamit'in dinamizmi ve efektifliği yeterli değildi. amrabat da takım oyununa uyum sağlayamadı. umut-burak pres yapabilir diye alındı ama önceki forvetlerin topla ilişkilerinin iyi olduğu unutuldu. umut-burak yüzünden topa sahip olamadı bu takım. dany-chedjou ise dengesizdi. tüm yerleri çatırdamaya başlayan bu takımı defansif olarak tutamazlardı. melo-selçuk ikilisi ise yan aktörlerin yok olmasıyla sihrini kaybetmişti. 4-4-2'yi nihayetinde bozan drogba, sneijder transferleri yapılmasaydı galatasaray çıkmaz sokaktaydı. biraz zor da şampiyon olurdu. schalke'yi de geçemezdi. yani 4-4-2'nin başarısı için oyuncuların uyumu teknik direktörün isteğinden daha önemliydi.
mevcut takım 4-4-2 oynayabilr mi? oynayabilir. fernando-ndiaye buna uyabilir. kanatlar da feghouli-belhanda olabilir. forvet sinan(yasin)-gomis olabilir. ama herhalükarda sol bek ve forvet transferlerinin yapılması şart. şu an için sadece teorik konuşuyoruz. bu takım 4-4-2 oynayabilir ama başarı için bu şart değil. oyuncularına göre taktik seçen, dizilişi değil mantaliteyi önemseyen her teknik direktör daha başarılı olur.
fatih terim'in mantalitesi ne peki? verimliliği ve taktiksel kalitesi tartışılır ama aşırı presli bir hücum futbolu. bunu 4-4-2'yle bir kez daha başarabilir mi göreceğiz. ama dediğim gibi 4-4-2 de şart değil.
edit: uyaranlar var. chedjou 13-14 sezonunda gelmiş. 12-13 sezonunda semih-dany vardı as stoper olarak. fark eden bir şey yok. semih de ujfalusi olmadan o bölgeyi taşıyamadı.
gelelim 3. fatih terim dönemine. 7 aralık 2011 galatasaray fenerbahçe maçına kadar fatih terim 4-4-2'yi asıl dizilişi olarak görmemiş ama bu maçtaki muazzam futboldan sonra 4-4-2'de ısrarcı olmaya başlamıştır. zaten fatih terim'in en büyük artısı da budur. bir doğruya ulaştı mı o doğruyu muhafaza etmede son derece başarılıdır.
ortasahanın kanatları emre çolak ve engin baytar'dı. yedekleri riera oldu. her üç ismin de ortak özelliği koşan orta sahalar olması. en büyük artıları merkez ortasahaya oyun kurma ve top kapmada yardımcı olmalarıydı. elmander ve necati'ye bakıyoruz. bunların da pas oyununa katıldıklarına görüyoruz. takım defansına katkıları da muazzamdı. özellikle elmander bu noktada çok kilit faktördü. 4-4-2 sadece elmander için bile oynanmalıydı. melo-selçuk'u da es geçmemek lazım. melo biraz daha defansif, selçuk biraz daha ofansif oynuyordu ama ikisi de dengeli oyunculardı. melo defansifliğinden ödün vermezken ileri de çıkardı, 50-60 metrelik diagonal pas da atardı. çok yönlü oyunculardan kastımız da bu.
12-13 sezonunda ise işler bozuldu. elmander, ujfalusi, necati, engin bir şekilde saf dışı kaldı. transferlerin hiçbiri tutmadı. istatistik ya da skor önemli değil. sadece oyundan bahsediyoruz. amrabat, hamit yanlış kanat oyuncuları oldu. hamit'in dinamizmi ve efektifliği yeterli değildi. amrabat da takım oyununa uyum sağlayamadı. umut-burak pres yapabilir diye alındı ama önceki forvetlerin topla ilişkilerinin iyi olduğu unutuldu. umut-burak yüzünden topa sahip olamadı bu takım. dany-chedjou ise dengesizdi. tüm yerleri çatırdamaya başlayan bu takımı defansif olarak tutamazlardı. melo-selçuk ikilisi ise yan aktörlerin yok olmasıyla sihrini kaybetmişti. 4-4-2'yi nihayetinde bozan drogba, sneijder transferleri yapılmasaydı galatasaray çıkmaz sokaktaydı. biraz zor da şampiyon olurdu. schalke'yi de geçemezdi. yani 4-4-2'nin başarısı için oyuncuların uyumu teknik direktörün isteğinden daha önemliydi.
mevcut takım 4-4-2 oynayabilr mi? oynayabilir. fernando-ndiaye buna uyabilir. kanatlar da feghouli-belhanda olabilir. forvet sinan(yasin)-gomis olabilir. ama herhalükarda sol bek ve forvet transferlerinin yapılması şart. şu an için sadece teorik konuşuyoruz. bu takım 4-4-2 oynayabilir ama başarı için bu şart değil. oyuncularına göre taktik seçen, dizilişi değil mantaliteyi önemseyen her teknik direktör daha başarılı olur.
fatih terim'in mantalitesi ne peki? verimliliği ve taktiksel kalitesi tartışılır ama aşırı presli bir hücum futbolu. bunu 4-4-2'yle bir kez daha başarabilir mi göreceğiz. ama dediğim gibi 4-4-2 de şart değil.
edit: uyaranlar var. chedjou 13-14 sezonunda gelmiş. 12-13 sezonunda semih-dany vardı as stoper olarak. fark eden bir şey yok. semih de ujfalusi olmadan o bölgeyi taşıyamadı.
