324
34 haftanın en karın ağrısı 2 maçının bu sezonki ilki.
(bkz: geldi yine tipini siktiğimin)
her ne kadar arızalı bir galatasaraylı olarak "sıkı derbici" klasmanından görülsem de sezonda en nefret ettiğim maçlar fenerbahçe maçlarıdır. o gerilimi, heycanı, ruhsal gel-gitleri, maçtan bir hafta önce-sonra hayatı ıskalamayı falan sevmiyorum. ama futbol kitlelerin afyonudur malum, biz de alışmışız bir kere bırakamıyoruz... her derbi geldiğinde aynı ruh haline bürünmeyi sürdürüyoruz, inatla...
maça gelirsek, sneijder'in bir sağa bir sola yatırdığı geceden beri ligde kazanamıyoruz. genele bakarsak podolski'nin golüyle kupayı aldığımız kupa finalinden beri kazanamıyoruz. daha da genele vurursak geçtiğimi nisan ayında abdi ipekçi'de kazandığımız kadın basketbol maçı dışında sezon boyunda tüm branşlarda kaybetmişiz. 20 senedir bu ülkede futbol başta olmak üzere spor takip ediyorum. en çok kupa kaldıran, uluslararası branşlarda tek söz sahibi konumdaki bir kulübün ucunda kupa olan maçlar dışında ezeli rakibine hiç ilişmemesi bence şans ile açıklanamayacak bir durum. üç büyükler dediğimiz düzen herkesin mutlu olması için tasarlanmış bir yapı. dengenin bir tutam bile bozulduğu anlarda yaşanan büyük panikten anlaşılacağı üzere, herkesin tutunacak bir dalı olmalı. allah kahretsin ki bu denklemin içinde bizim bahtımıza düşen de her derbi sonrası sinir krizine girmek...
futbola gelirsek, bize maçı kazandıracak tek şey sabır. geride olan onlar, hata yapma lüksü olmayan onlar, kazanmaya mecbur olan onlar. bırakalım valbuena kanatta topla ilerlemeye çalışıp gömülsün, bırakalım meşhur(!) set örme oyunu boğucu bir yan pas oyununa dönüşsün, bırakalım dayanamayıp takım halinde ileriye doğru yavaş yavaş ilerlesinler... zaten kıvama gelip dilleri dışarı çıktığı zaman 15-20 dakika da olsa yapacağımız tempoya karşı dayanamazlar. ne çirkeflikle ne de hücum futboluyla mağlup edemeyeceğimiz dünyadaki tek takım malesef. 20 senedir derbi izliyorum ben. 5-1'lik kupa finali, hala anılan 2011-12 sezonundaki 3-1'lik maç ve üçüncü yıldızı aldığımız sezon sami yen'de 2-0 biten maç hariç yemeden 2 gol attığımızı bile hatırlamıyorum fenerbahçe maçlarında. doksan dakika rakip takımın kalesini dövüp sonunda takımın en kazma iki adamının 2'ye 1 gelip golü atmasındansa boktan bir futbolla 0-0'ı tercih ederim.
maksat suni puan farkına zeval gelmesin...
(bkz: geldi yine tipini siktiğimin)
her ne kadar arızalı bir galatasaraylı olarak "sıkı derbici" klasmanından görülsem de sezonda en nefret ettiğim maçlar fenerbahçe maçlarıdır. o gerilimi, heycanı, ruhsal gel-gitleri, maçtan bir hafta önce-sonra hayatı ıskalamayı falan sevmiyorum. ama futbol kitlelerin afyonudur malum, biz de alışmışız bir kere bırakamıyoruz... her derbi geldiğinde aynı ruh haline bürünmeyi sürdürüyoruz, inatla...
maça gelirsek, sneijder'in bir sağa bir sola yatırdığı geceden beri ligde kazanamıyoruz. genele bakarsak podolski'nin golüyle kupayı aldığımız kupa finalinden beri kazanamıyoruz. daha da genele vurursak geçtiğimi nisan ayında abdi ipekçi'de kazandığımız kadın basketbol maçı dışında sezon boyunda tüm branşlarda kaybetmişiz. 20 senedir bu ülkede futbol başta olmak üzere spor takip ediyorum. en çok kupa kaldıran, uluslararası branşlarda tek söz sahibi konumdaki bir kulübün ucunda kupa olan maçlar dışında ezeli rakibine hiç ilişmemesi bence şans ile açıklanamayacak bir durum. üç büyükler dediğimiz düzen herkesin mutlu olması için tasarlanmış bir yapı. dengenin bir tutam bile bozulduğu anlarda yaşanan büyük panikten anlaşılacağı üzere, herkesin tutunacak bir dalı olmalı. allah kahretsin ki bu denklemin içinde bizim bahtımıza düşen de her derbi sonrası sinir krizine girmek...
futbola gelirsek, bize maçı kazandıracak tek şey sabır. geride olan onlar, hata yapma lüksü olmayan onlar, kazanmaya mecbur olan onlar. bırakalım valbuena kanatta topla ilerlemeye çalışıp gömülsün, bırakalım meşhur(!) set örme oyunu boğucu bir yan pas oyununa dönüşsün, bırakalım dayanamayıp takım halinde ileriye doğru yavaş yavaş ilerlesinler... zaten kıvama gelip dilleri dışarı çıktığı zaman 15-20 dakika da olsa yapacağımız tempoya karşı dayanamazlar. ne çirkeflikle ne de hücum futboluyla mağlup edemeyeceğimiz dünyadaki tek takım malesef. 20 senedir derbi izliyorum ben. 5-1'lik kupa finali, hala anılan 2011-12 sezonundaki 3-1'lik maç ve üçüncü yıldızı aldığımız sezon sami yen'de 2-0 biten maç hariç yemeden 2 gol attığımızı bile hatırlamıyorum fenerbahçe maçlarında. doksan dakika rakip takımın kalesini dövüp sonunda takımın en kazma iki adamının 2'ye 1 gelip golü atmasındansa boktan bir futbolla 0-0'ı tercih ederim.
maksat suni puan farkına zeval gelmesin...
