1849
aslında kendisi sınıf atlamıştır fakat bunu çok yanlış yerlere doğru çekmiştir veya kullanmıştır. mesela, futbol özelinde konuşuyorum ben kendisi kadar güç zehirlenmesi yaşayan bir teknik direktör daha görmedim. bursaspor'a pozitif futbol oynatıp herkesin takdirini kazandıktan sonra yolu beşiktaş ile kesişmiş ve trabzon dışında ilk defa büyük imkanlara sahip olup zirve mücadelesi verecek konuma gelmiştir. zira kendisinin ilk lig şampiyonluğu da bu süreçte beşiktaş ile yaşadığı şampiyonluk olmuştur. beşiktaş ile yaşadığı ilk sezonda genellikle temkinli bir tutum takınmıştır zira omurgasını galatasaray futbolcularının oluşturduğu ve sadece rüştü ve alpay eklemeleri yaptığı milli takımla elde ettiği dünya üçüncülüğü haricinde kaydadeğer bir başarısı yoktur o zamanlar.
beşiktaş ile yaşadığı ilk şampiyonluğu ise kabul edelim hayli zorlu bir süreç olmuştur. yarısını ankara'da, diğer yarısını başakşehir stadında oynadığı maçlarla takdire şayan bir şampiyonluk elde etmiştir. fakat bana göre bu güç zehirlenmesi tam da o zamanlara dayanıyor. sanki dünya üzerinde stadından ayrı kalıp sağda solda oynamaya mecbur kalmış tek takım beşiktaşmış gibi, o zamanların tinerci güzellemelerine maruz kaldığından olsa gerek şenol güneş de bu gereksiz ve bir o kadar da komik aşağılık kompleksine ayak uydurmuştur.
(bkz: gururlan)
(bkz: feda)
(bkz: efendi beşiktaş)
ikinci sezonu ise bugünlere kadar süregelen tamamen bir başkalaşım serüveninin ilk ayağı olmuştur. ''beşiktaş maç kaybediyorsa kesin bir katakulle vardır!'', ''beşiktaş'ın her zaman hakkı yeniyordur!'', ''beşiktaş diyorsa doğrudur, o kural olmalıdır!'' bahsi geçen ikinci sezonda ilk sezonuna nazaran rahat bir şampiyonluk elde etse bile sağa sola çemkirmekten çekinmemiş ve yeri geldiğinde ağlamıştır bile.
şimdi ise içinde bulunduğumuz sezonda iyiden iyiye çığrından çıkmış vaziyettedir kendisi. ilk haftada kendi lehlerine verilen uydurma penaltı için ''rakip bence bir sonraki hafta oynayacağı maça konsantre olmalı. iyi hazırlanırlarsa kazanırlar.'' minvalinde konuşan adam, sezonun ilk derbi maçında hakeme ağız dolusu sövdükten sonra bunu ''ben pozisyona sövdüm. kaldı ki arkam dönüktü.'' diye savunmaya başlamış, ilerleyen haftalarda da kendisini mağlup eden rakip teknik direktörün elini sıkmak yerine, soluğu hakemin yanında alıp hırçın tavırlar sergileyen ve adeta ''yenilen pehlivan güreşe doymazmış.'' atasözünü destekleyici hareketler yapan, antipatik bir teknik direktöre dönmüştür.
evet bence de kendisi buraları artık kaldıramamaya başlamıştır. gerçi başında olduğu takım iyi kaldırdı, kendisi ne yapsın? ve yine evet kendisi ve takımına yavaş yavaş kulvarları olmayan yerlerden, tecrübeli eller* tarafından hak ederek el çektirilecektir. hem kendisi, hem de içinde bulunduğu camia buna hazır olsa iyi olur.
yarın 8, bir sonraki yarın 11 puan...
beşiktaş ile yaşadığı ilk şampiyonluğu ise kabul edelim hayli zorlu bir süreç olmuştur. yarısını ankara'da, diğer yarısını başakşehir stadında oynadığı maçlarla takdire şayan bir şampiyonluk elde etmiştir. fakat bana göre bu güç zehirlenmesi tam da o zamanlara dayanıyor. sanki dünya üzerinde stadından ayrı kalıp sağda solda oynamaya mecbur kalmış tek takım beşiktaşmış gibi, o zamanların tinerci güzellemelerine maruz kaldığından olsa gerek şenol güneş de bu gereksiz ve bir o kadar da komik aşağılık kompleksine ayak uydurmuştur.
(bkz: gururlan)
(bkz: feda)
(bkz: efendi beşiktaş)
ikinci sezonu ise bugünlere kadar süregelen tamamen bir başkalaşım serüveninin ilk ayağı olmuştur. ''beşiktaş maç kaybediyorsa kesin bir katakulle vardır!'', ''beşiktaş'ın her zaman hakkı yeniyordur!'', ''beşiktaş diyorsa doğrudur, o kural olmalıdır!'' bahsi geçen ikinci sezonda ilk sezonuna nazaran rahat bir şampiyonluk elde etse bile sağa sola çemkirmekten çekinmemiş ve yeri geldiğinde ağlamıştır bile.
şimdi ise içinde bulunduğumuz sezonda iyiden iyiye çığrından çıkmış vaziyettedir kendisi. ilk haftada kendi lehlerine verilen uydurma penaltı için ''rakip bence bir sonraki hafta oynayacağı maça konsantre olmalı. iyi hazırlanırlarsa kazanırlar.'' minvalinde konuşan adam, sezonun ilk derbi maçında hakeme ağız dolusu sövdükten sonra bunu ''ben pozisyona sövdüm. kaldı ki arkam dönüktü.'' diye savunmaya başlamış, ilerleyen haftalarda da kendisini mağlup eden rakip teknik direktörün elini sıkmak yerine, soluğu hakemin yanında alıp hırçın tavırlar sergileyen ve adeta ''yenilen pehlivan güreşe doymazmış.'' atasözünü destekleyici hareketler yapan, antipatik bir teknik direktöre dönmüştür.
evet bence de kendisi buraları artık kaldıramamaya başlamıştır. gerçi başında olduğu takım iyi kaldırdı, kendisi ne yapsın? ve yine evet kendisi ve takımına yavaş yavaş kulvarları olmayan yerlerden, tecrübeli eller* tarafından hak ederek el çektirilecektir. hem kendisi, hem de içinde bulunduğu camia buna hazır olsa iyi olur.
yarın 8, bir sonraki yarın 11 puan...
