11237
galatasaray'ın normandiyası'dır.
hitler, normandiya'da bulundurduğu ağır makinalılara, tuzaklara çok güvenmiş ve çok da ekstra önlem almamıştır. nazilerin normandiya'da kaybetmesi savaşın kilit noktası olmuş, hitler taarruz kısmında zaten sorun yaşamaya başladığı dönemde, normandiya'yı kaybetmesiyle savunma kısmında da sonu berlin'e kadar uzanacak bir savunma zaafiyeti yaşamaya başlamıştır. burası aynı zamanda psikolojik olarak da dönüm noktalarından biri olmuştur. dünya nazilerin ciddi anlamda ilk kez mağlup edilebileceğini görmüş, naziler ise ilk kez ciddi anlamda kaybetme korkusuyla tanışmıştır.
bizde ise durum şöyle gelişti; hamza "the içimizden hallederiz" hamzaoğlu ve dursun; bilal, jose gibi isimlere güvenmiş ve son gün melo ile yolları ayırmıştır. melo zaten kötü olan takımımızda muslera ile sneijder arasında bağlantı kuran tek köprüyken, köprü yıkılmış bağlantı kopmuştur. ki bunun önemini bilen medyada var gücüyle melo'nun gitmesi ve taraftarın bunu kabullenmesi için elinden geleni yapmıştır. yıllar boyunca rakibin her kilit adamını kitleyen, oyunu rahatlatan, tek başına autlarda ve kornerlerde kafa topu bırakmayan melo sonrası galatasaray savunması hallaç pamuğuna dönmüştür. bunun yanında psikolojik ve fiziksel olarak saha içi, saha dışı her rakibe karşı üstünlük kuran melo'nun gitmesiyle çöküş başlamıştır. bunun en somut örneği de melo döneminde galibiyet göremeyen beşiktaş'ın, melo sonrası 3 kere galatasaray'ı mağlup etmesidir.
maalesef melo bizim normandiyamız ve çıkartma başarılı oldu. saha içinde yeri dolabilir ama daha genele baktığımızda melo gibisini daha çok arayacağız gibi. boşuna demedik; felipe melo'nun askerleriyiz.
hitler, normandiya'da bulundurduğu ağır makinalılara, tuzaklara çok güvenmiş ve çok da ekstra önlem almamıştır. nazilerin normandiya'da kaybetmesi savaşın kilit noktası olmuş, hitler taarruz kısmında zaten sorun yaşamaya başladığı dönemde, normandiya'yı kaybetmesiyle savunma kısmında da sonu berlin'e kadar uzanacak bir savunma zaafiyeti yaşamaya başlamıştır. burası aynı zamanda psikolojik olarak da dönüm noktalarından biri olmuştur. dünya nazilerin ciddi anlamda ilk kez mağlup edilebileceğini görmüş, naziler ise ilk kez ciddi anlamda kaybetme korkusuyla tanışmıştır.
bizde ise durum şöyle gelişti; hamza "the içimizden hallederiz" hamzaoğlu ve dursun; bilal, jose gibi isimlere güvenmiş ve son gün melo ile yolları ayırmıştır. melo zaten kötü olan takımımızda muslera ile sneijder arasında bağlantı kuran tek köprüyken, köprü yıkılmış bağlantı kopmuştur. ki bunun önemini bilen medyada var gücüyle melo'nun gitmesi ve taraftarın bunu kabullenmesi için elinden geleni yapmıştır. yıllar boyunca rakibin her kilit adamını kitleyen, oyunu rahatlatan, tek başına autlarda ve kornerlerde kafa topu bırakmayan melo sonrası galatasaray savunması hallaç pamuğuna dönmüştür. bunun yanında psikolojik ve fiziksel olarak saha içi, saha dışı her rakibe karşı üstünlük kuran melo'nun gitmesiyle çöküş başlamıştır. bunun en somut örneği de melo döneminde galibiyet göremeyen beşiktaş'ın, melo sonrası 3 kere galatasaray'ı mağlup etmesidir.
maalesef melo bizim normandiyamız ve çıkartma başarılı oldu. saha içinde yeri dolabilir ama daha genele baktığımızda melo gibisini daha çok arayacağız gibi. boşuna demedik; felipe melo'nun askerleriyiz.
