32
ilk defa tam ortada olduğum bir maç. bu zamana kadar olan bütün şampiyonlar ligi finallerinde hep bir tarafa daha yakın olmuşumdur, o kazansın istemişimdir ancak bu sefer durum farklı.
henüz 25 yaşındayım. ancak aklımın erdiği günlerden beri televizyonda izlediğim, sokakta oynadığım tek şey futbol...2000'de uefa kupası finalinde babamın omzunda rerererarara söylediğim günleri, hagi'nin veda maçını çok çok net hatırlıyorum. izlediğim avrupa'dan futbol programları, cumartesi günleri star tv'de yayınlanan şampiyonlar ligi özel filan hepsi dün gibi.
bir tarafta avrupa'da hayranlıkla izlediğim real madrid, nam-ı diğer los galacticos. zidane, beckham, figo, ronaldo, raul, casillas, roberto carlos... efsaneler efsanesi bir kadro. menajerlik oyunlarında galatasaray'dan sonra aldığım ilk takımdı çocukken. hagi'den sonra en sevdiğim 10 numaranın bulunduğu takım. şimdi bu takımın teknik direktörü...
bir tarafta çocukluğumun futbol özlemi, italya futbolu... juventus, milan, inter, roma, lazio... hepsi taş gibi takımdı o zamanlar. tam bir çekişme ligi. italya futbolu bana çocukluğumda televizyonda izlediğim o futbolu, güzel günleri hatırlatıyor.
1993 yılında şampiyonlar ligi adı alındıktan sonra bu kupayı üst üste kazanabilen bir takım yok. bu detay, bu kupayı inanılmaz çekici yapıyor bence. çünkü burası yiğidin harman olduğu yer. bir yandan bu geleneği bozsa bozsa futbol tarihinin 1 numaralı takımı olan, futbolun takımı olan real madrid bozar diyorum, bir yandan da bozulmasın böyle devam etsin diyorum...
yüzde 50 zidane, yüzde 50 çocukluğum... bize futbolun ne kadar güzel olduğunu gösterin o bize yeter.
henüz 25 yaşındayım. ancak aklımın erdiği günlerden beri televizyonda izlediğim, sokakta oynadığım tek şey futbol...2000'de uefa kupası finalinde babamın omzunda rerererarara söylediğim günleri, hagi'nin veda maçını çok çok net hatırlıyorum. izlediğim avrupa'dan futbol programları, cumartesi günleri star tv'de yayınlanan şampiyonlar ligi özel filan hepsi dün gibi.
bir tarafta avrupa'da hayranlıkla izlediğim real madrid, nam-ı diğer los galacticos. zidane, beckham, figo, ronaldo, raul, casillas, roberto carlos... efsaneler efsanesi bir kadro. menajerlik oyunlarında galatasaray'dan sonra aldığım ilk takımdı çocukken. hagi'den sonra en sevdiğim 10 numaranın bulunduğu takım. şimdi bu takımın teknik direktörü...
bir tarafta çocukluğumun futbol özlemi, italya futbolu... juventus, milan, inter, roma, lazio... hepsi taş gibi takımdı o zamanlar. tam bir çekişme ligi. italya futbolu bana çocukluğumda televizyonda izlediğim o futbolu, güzel günleri hatırlatıyor.
1993 yılında şampiyonlar ligi adı alındıktan sonra bu kupayı üst üste kazanabilen bir takım yok. bu detay, bu kupayı inanılmaz çekici yapıyor bence. çünkü burası yiğidin harman olduğu yer. bir yandan bu geleneği bozsa bozsa futbol tarihinin 1 numaralı takımı olan, futbolun takımı olan real madrid bozar diyorum, bir yandan da bozulmasın böyle devam etsin diyorum...
yüzde 50 zidane, yüzde 50 çocukluğum... bize futbolun ne kadar güzel olduğunu gösterin o bize yeter.
