4966
bugün saatlerce oturup izledim genel kurulu. biz saatlerimizi harcarken üyelik hakkı kazanıp bir zahmet salona gitmeyenlere hala bir yaptırım uygulanmaması anlaşılır gibi değil. halen kulübün geleceğinin bunlara bırakılmasını kabullenemiyor insan. nazım can bey'in önerisi tam da buna çözümdür aslında; sorumsuz 3000 üyenin yerine nitelikli, girişimci, galatasaray taraftarlarının üyelik hakkı kazanması.
gurur duyduğum isimler oldu; ali güvenç kiraz, yasin çakmak, timur kuban, begüm özkan, ahmet reha yereşen, hikmet koyuncuoğlu, nazım can angın, ilker canalp, tunç üner ve şu an adını saymayı unuttuğum diğerleri. geleceğe umutla bakmayı sağladılar. taraftarın liseye olan öfkesini gözlemleyebilen, uyku modundaki üyelerin ihraç edilmesini isteyebilen, bu büyük camianın sadece genel kurulla kısıtlanamayacağını dile getirebilecek kadar güzel yürekli insanlar. bu kulübün siyasi baskı altında kalmasına karşı adam gibi duruş sergileyenler, belki de bu uğurda bu geceden itibaren büyük sıkıntılara göğüs germesi gerekecek cesur insanlar gördüm.
diğer taraftan görmekten, duymaktan yorulduğumuz dinazorlar, yandaşlar, kan emiciler de içimizdeki umudu söküp atmak istercesine her zamanki gibiydiler. onlara zaten alışığız; onları zaten biliyoruz; onların zaten farkındayız.
bir an acaba mı dedim, dursun da salondaki bu havayı hissetmiş olacak ki ibra kararı çıktığı anki coşkusuyla bunu gösterdi. ancak bu kadarıyla yetinemeyiz. şu dakikadan itibaren boykot veya başka bir yönde hareket başlayacaksa taraftarlar arasında örgütlenmenin sağlanması şart oldu. sosyal medyadaki tepkiler, tribünlerdeki tepkiler, belli bir geri dönüş sağlamış olsa da genel kurul üyelerinin çoğunluğunun galatasaray taraftarını yok saymayan kişilerden oluşmasını bekleyemeyiz. bu kadar vaktimiz olduğunu sanmıyorum. dünyanın en özel kulübü olduğumuza hep inandım; ancak mali tablo ortada, idari yapılanma içler acısı. parma, nottingham forest, dinamo dresden, glasgow rangers gibi örnekleri birileri bu üyelere hatırlatsaydı keşke. bu gidişata dur denemezse sonumuz benzer olur.
gurur duyduğum isimler oldu; ali güvenç kiraz, yasin çakmak, timur kuban, begüm özkan, ahmet reha yereşen, hikmet koyuncuoğlu, nazım can angın, ilker canalp, tunç üner ve şu an adını saymayı unuttuğum diğerleri. geleceğe umutla bakmayı sağladılar. taraftarın liseye olan öfkesini gözlemleyebilen, uyku modundaki üyelerin ihraç edilmesini isteyebilen, bu büyük camianın sadece genel kurulla kısıtlanamayacağını dile getirebilecek kadar güzel yürekli insanlar. bu kulübün siyasi baskı altında kalmasına karşı adam gibi duruş sergileyenler, belki de bu uğurda bu geceden itibaren büyük sıkıntılara göğüs germesi gerekecek cesur insanlar gördüm.
diğer taraftan görmekten, duymaktan yorulduğumuz dinazorlar, yandaşlar, kan emiciler de içimizdeki umudu söküp atmak istercesine her zamanki gibiydiler. onlara zaten alışığız; onları zaten biliyoruz; onların zaten farkındayız.
bir an acaba mı dedim, dursun da salondaki bu havayı hissetmiş olacak ki ibra kararı çıktığı anki coşkusuyla bunu gösterdi. ancak bu kadarıyla yetinemeyiz. şu dakikadan itibaren boykot veya başka bir yönde hareket başlayacaksa taraftarlar arasında örgütlenmenin sağlanması şart oldu. sosyal medyadaki tepkiler, tribünlerdeki tepkiler, belli bir geri dönüş sağlamış olsa da genel kurul üyelerinin çoğunluğunun galatasaray taraftarını yok saymayan kişilerden oluşmasını bekleyemeyiz. bu kadar vaktimiz olduğunu sanmıyorum. dünyanın en özel kulübü olduğumuza hep inandım; ancak mali tablo ortada, idari yapılanma içler acısı. parma, nottingham forest, dinamo dresden, glasgow rangers gibi örnekleri birileri bu üyelere hatırlatsaydı keşke. bu gidişata dur denemezse sonumuz benzer olur.
