12
fenerbahçe'nin "uzun"larından gruda'nın 19, quingley'in 17 sayı attığı maç. bizim "uzun"larımız cansu, vitola, papova ve inci'nin bulduğu toplam sayı sadece 10. sezonunun hazırlık maçları dahil en büyük farkını yediğimiz maç aslında ne kadar trajik ve üzücüdür ki en büyük mücadeleyi verdiğimi maç oldu. topu üç defa tokatlayarak yapılan top çalmalar, aynı atakta 2-3 defa hücum süresi kullanabilmeler, bir basketbolcuya 3 kişi birden basmalar... bu devasa performans istatistiklere de yansımış; top çalma sayısında 13-3, potaya atılan şut sayısında 77'y 60 üstünlüğümüz var. 17 şut, yarısını sokabilsek 16-18 sayı bulabilirdik.
bu maçın yürek burkan tarafı buydu. çılgıncasına tam saha baskı yaptık maç boyu ama "fiziken" kaybettik. eğer pas arası yapıp turnikeye giderken blok yeme diye bir istatistik olsa kainat rekorunu dün akşam kırardık. öylesine bir üstünlüğü vardı rakip takımın. vitola'nın pas arası yaptığı bir pozsiyon vardı, bir uzuna göre hızlı sayılabilecek bir şekilde potaya giderken levander'di sanırım arkadan tıngır mıngır gelip bloğu koydu. maç boyunca set hücumlarından neredeyse hiç sayı bulamadık, boş şutları bulsak bile rakibin fizikli oyuncuları karşısına eli titreyerek çıkardık topu. sadece fast breaklerle ya da bireysel hücumlarla 55 sayı bulabilmek bile büyük başarı.
bir diğer trajik konu, özellikle ikinci yarıda yediğimiz ve farkı açan basketlerin çoğunun fenerbahçe'nin 4'e 2 ya da 3'e 2 gibi pozisyonlarda bulduğu basit turnike ya da boş atışlar olmasıydı. üçüncü periyodun sonları ve dördüncü periyotta 3 kişinin fenerbahçe'li oyun kurucuya gittiği, top ordan çıkınca bizim pota altında bekleyen oyuncunun kolayca turnike attığı bir sürü pozisyon oldu; neredeyse birbirinin kopyasıydı...
yakın doğu maçında bahar, kayseri'de ayşegül'den sonra dün de ayşe cora 12 sayı ile yardırdı, hele bir de bütün sahayı tek başına geçip turnikeyi bıraktığı pozisyon vardı ki... 1994 doğumlu pelin'i de ilk defa ciddi ciddi izledim, çok olumlu sinyaller verdi. muhtemelen ışıl ve birsel sonrası milli takımda da önemli işler başaracaktır.
o değil de, gerçekten yazık oldu o mücadeleye ya...
kaybedeceksek böyle kaybedelim gerçekten...
bu maçın yürek burkan tarafı buydu. çılgıncasına tam saha baskı yaptık maç boyu ama "fiziken" kaybettik. eğer pas arası yapıp turnikeye giderken blok yeme diye bir istatistik olsa kainat rekorunu dün akşam kırardık. öylesine bir üstünlüğü vardı rakip takımın. vitola'nın pas arası yaptığı bir pozsiyon vardı, bir uzuna göre hızlı sayılabilecek bir şekilde potaya giderken levander'di sanırım arkadan tıngır mıngır gelip bloğu koydu. maç boyunca set hücumlarından neredeyse hiç sayı bulamadık, boş şutları bulsak bile rakibin fizikli oyuncuları karşısına eli titreyerek çıkardık topu. sadece fast breaklerle ya da bireysel hücumlarla 55 sayı bulabilmek bile büyük başarı.
bir diğer trajik konu, özellikle ikinci yarıda yediğimiz ve farkı açan basketlerin çoğunun fenerbahçe'nin 4'e 2 ya da 3'e 2 gibi pozisyonlarda bulduğu basit turnike ya da boş atışlar olmasıydı. üçüncü periyodun sonları ve dördüncü periyotta 3 kişinin fenerbahçe'li oyun kurucuya gittiği, top ordan çıkınca bizim pota altında bekleyen oyuncunun kolayca turnike attığı bir sürü pozisyon oldu; neredeyse birbirinin kopyasıydı...
yakın doğu maçında bahar, kayseri'de ayşegül'den sonra dün de ayşe cora 12 sayı ile yardırdı, hele bir de bütün sahayı tek başına geçip turnikeyi bıraktığı pozisyon vardı ki... 1994 doğumlu pelin'i de ilk defa ciddi ciddi izledim, çok olumlu sinyaller verdi. muhtemelen ışıl ve birsel sonrası milli takımda da önemli işler başaracaktır.
o değil de, gerçekten yazık oldu o mücadeleye ya...
kaybedeceksek böyle kaybedelim gerçekten...
