862
askerliğimi yaptığım döneme denk gelen ve hasta galatasaraylı karakol komutanını ayartmam sonucunda, karakoldan 50 km uzakta öğretmenevinde izlediğim maçtı. o sene sadece gazetelerden takip edebildiğim takımımı, ilk defa televizyondan izleyecektim. sivil giyinmemize karşılık, asker olduğumuz her halimizden belliydi ve etraftakiler "bunlar ne ayak" bakışları atmaktaydı. o yüzden unutamadığım maçlardan biridir bu derbi. askerliğin verdiği siniri, stresi bir günlüğüne de olsa atmamı sağlamakla birlikte en huzurlu uykumu bu maçın ardından almıştım. şimdiki ruhsuz oyuncu topluluğunu görünce, ujfalusi, eboue, elmander ve melo'nun ne denli büyük futbolcular olduğunu bir kez daha anlıyor insan...
