Kariyer Sonu542
bir yığın teknik direktör gelmiş gitmiş ancak bir tek gerets galatasaray'ın oyun felsefesini ve ruhunu anlamıştır:
- ne olursa olsun hücum
- yesen de daha fazlasını at
hücum futbolu galatasaray'ın genlerinde olan bir unsur.
galatasaray tarihinde müdafaa çok nadir zamanlarda ve tamamen çaresizlikle olagelmiş, hatta başarıya ulaşsa daha kelle almış bir faktör.
- tarihimizin en başarılı hocalarından, belki de en başarılısı, en donanımlısı olan lucescu bile sırf kompakt müdafaa oynattığı için inanılmaz derecede eleştirilmiş ve sonunda gönderilmiştir. sırf hücum sevdası sebebiyle gönderilip yerine terim getirilmiştir.
- hagi gibi bir efsaneyi de götüren defansif yaklaşım olmuştur, başarısızlığı bir yana 3 yiyip 4 atan bir takıma 1-0 olsun bizim olsun mantığını oturtmaya çalışması kocaman olan kredisini yemiştir, (haksızlık etmeyelim, pino'nun dünyaları kaçırdığı fenerbahçe deplasmanı ve 5-1'lik kupa finali istisna)
- hamza hamzaoğlu geldiği gibi 2-3-4 atan bir takım yapısı oturtmuş, "acaba oluyor mu?" denirken sonraları 1-0'lara razı bir oyunla triple şampiyonluk yaşamış ancak o futbol yeni sezonda da devam edince kellesi alınmıştır
- mancini "savunmayı oturtacağım" derken kendisi oturmak durumunda kalmıştır, kazandığı kupa bir anlam ifade etmemiş, yollar medeni biçimde ayrılmıştır
mustafa denizli, bülent korkmaz, cevat güler, ikinci dönem fatih terim, prandelli...
bu adamların hiçbirisi galatasaray'ın kültüründeki hücum genlerini anlayamadılar ve biletleri kesildi. başarısızlık bir faktör olabilir, ancak galatasaray taraftarının başarısızlıktan daha çok kabullenemediği ve sindiremediği bir durum var;
- galatasaray yenilse de "tahakküm eden" taraf olmalıdır. yenilse de maçta golleri kaçıran, hücum eden, boğan taraf olmalıdır.
yılların ardından sürekli yeniden alevlenen sözüm ona fatih terim aşkının altında yatan sebep genelde budur.
- ne olursa olsun hücum
- yesen de daha fazlasını at
hücum futbolu galatasaray'ın genlerinde olan bir unsur.
galatasaray tarihinde müdafaa çok nadir zamanlarda ve tamamen çaresizlikle olagelmiş, hatta başarıya ulaşsa daha kelle almış bir faktör.
- tarihimizin en başarılı hocalarından, belki de en başarılısı, en donanımlısı olan lucescu bile sırf kompakt müdafaa oynattığı için inanılmaz derecede eleştirilmiş ve sonunda gönderilmiştir. sırf hücum sevdası sebebiyle gönderilip yerine terim getirilmiştir.
- hagi gibi bir efsaneyi de götüren defansif yaklaşım olmuştur, başarısızlığı bir yana 3 yiyip 4 atan bir takıma 1-0 olsun bizim olsun mantığını oturtmaya çalışması kocaman olan kredisini yemiştir, (haksızlık etmeyelim, pino'nun dünyaları kaçırdığı fenerbahçe deplasmanı ve 5-1'lik kupa finali istisna)
- hamza hamzaoğlu geldiği gibi 2-3-4 atan bir takım yapısı oturtmuş, "acaba oluyor mu?" denirken sonraları 1-0'lara razı bir oyunla triple şampiyonluk yaşamış ancak o futbol yeni sezonda da devam edince kellesi alınmıştır
- mancini "savunmayı oturtacağım" derken kendisi oturmak durumunda kalmıştır, kazandığı kupa bir anlam ifade etmemiş, yollar medeni biçimde ayrılmıştır
mustafa denizli, bülent korkmaz, cevat güler, ikinci dönem fatih terim, prandelli...
bu adamların hiçbirisi galatasaray'ın kültüründeki hücum genlerini anlayamadılar ve biletleri kesildi. başarısızlık bir faktör olabilir, ancak galatasaray taraftarının başarısızlıktan daha çok kabullenemediği ve sindiremediği bir durum var;
- galatasaray yenilse de "tahakküm eden" taraf olmalıdır. yenilse de maçta golleri kaçıran, hücum eden, boğan taraf olmalıdır.
yılların ardından sürekli yeniden alevlenen sözüm ona fatih terim aşkının altında yatan sebep genelde budur.
