3
türk futbolcusunun her daim başına bela olan hadise. cevat güler'in 2006 ağustos sayısında, ismini bilen kişi sayısı sınırlı iken galatasaray dergisinde yayınlanan ibretlik bir röportajı vardı. oksijen kullanma kapasitesi, vücuttaki yağ oranı, birim alana uygulanan maksimum güç gibi bir çok değerin avrupa ve türkiye ortalamalarından bahsediyordu. sanırım en yakın olduğumuz değerde bile avrupa ortalamasının ancak yarısına yetişebilmiştik. hatta "futbolcunun vücut yağ oranı sezon içinde yüzde 9-10 civarındadır. türk futbolcusu 45 günlük aradan bunu 13-14'e çıkarmış olarak döner. avrupa'lı futbolcular ise o oranı korumayı başarır" gibi kilit bir bölüm de vardı. aradan geçen 10 yılda mesafe alınmış olsa da; temel sorun türk futbolcusu her sezon bitiminde başa dönerken "elin oğlu"nun acımayıp üstüne koyması durumu devam etmektedir. bu da bakış açısıyla alakalı bir durumdur. ölü sezondaki antreman programının takibi için verilen cihazı köpeğine takıp koşturtan adam sayısı bir hayli fazladır bu alemde.
