11037
istanbula goc ettigimizde mahallede ferit diye bir arkadasim vardi, kendisini ona benzetiyorum. hic bir halt yapmamasina ragmen iyi bir seyler olunca hemen kendine yontardi aksi durumlarda sittin sene orali olmazdi. bir tek boy vardi deve misali, huy desen bencil ve nankor yardimseverlik yok denecek kadar az. ben liseye kadar cektim kendisinden allahtan liseden sonra mahalleden tasindikta kurtuldum. simdi bu yazilanlari okusa o arkadasim ona ettigim bunca hakareti hice sayar ve burak yilmaz ayni satirda kendisine yer vedim diye ovunurdu. burak yilmazda oyle onlarca gol kacirir sahada yurur takimi kaybeder hic sikinde degil ne zaman bedava bir gol atar kendini kral zanneder.
