148
üniversiteye giderken yaşadığım durumdur. neredeyse 6 yaşından beri hayatımın odak noktasında galatasaray vardı, takım yenilince okula bile gitmek istemiyor, huysuz çekilmez bir tip oluyordum. 3-0 kaybettiğimiz 2 mart 1994 monaco galatasaray maçı sonrasında kendimi odaya kapatıp hüngür hüngür ağladığım anlatılır hala aile arasında. sonra zamanla birilerinin benim ve benim gibilerin karşılıksız sevgisinden faydalanıp, ceplerine paraları indirdiğinden şüphelendim. insan sevgilisinden şüphelenince bir soğukluk yaşar ya, aynısını yaşadım o zaman. aradan 15 yıla yakın zaman geçti, hala galatasaray'ı yakından takip ediyorum, hala iyi galatasaraylıyım ama gözlerimi kör eden galatasaray aşkı kalmadı artık.
