jem paul karacan

argo tabirle siki tutmuştur. bizim sözlükte söyle bir durum var. bir yerli ile ilgili olumsuz bir kanı oluştuğunda, yazarların tamamı bir modaya uyar gibi benzerin benzeri yorumlar yapmaya başlarlar. hatta ve hatta çoğu ne maç izlemiştir, ne de bahse konu futbolcuyu. iki pas hatası ilk maçında birini linç etmek için yeterlidir. aynı şahıslar en az 20 maç oynayıp bir yaralı parmağa işememiş bruma'yı da başlarından indirmezler. sebep? moda bruma'nın patlamasını beklemek, sürü o yönde ilerliyor, takılalım peşlerine.

kendine ait fikri olmayan, genel kanı neyse onu kendine yol edinmiş, klişelerle yaşayan bir toplum olduk. jem paul karacan zaten bir felipe melo değil. o kadar kariyeri de yok, o kadar para da almıyor. ve belli ki rotasyon oyuncusu. bir maça 11'de başladı * ve çok başarılı bir maç geçirdi. sade oynadı, orta alanı daralttı, ilk kez bulduğu şansı hata yapmamak adına gösterişsiz tamamladı. sahada basmadık yer bırakmadı. bir insanın kendisine güven duyulduğu ve olumlu yönde desteklendiği bir durumda gelişme kaydettiği ve limitlerini zorlayıp farklı bir kimliğe büründüğü psikolojinin bir gerçeği. biz ne yapıyoruz? bir maçta bir şutu direkten döndü diye ontiviero'yu yere göğe sığdıramazken, ilk maçında takımının en önemli pozisyonunda bir kaç basit hata dışında gayet başarılı bir oyun çıkarmış, sahanın en çok koşan oyuncusu olmuş bir adamı asıyoruz.

ne sevmeyi biliyoruz, ne de yermeyi.