49
alpaslan tribünü bağırıyordu ''deli orkun buraya'' orkun kendine kondurmadı. taraftarın tamamı, olanca kuvvetiyle, ısrarla bağırdı, yine de umursamadı orkun. nefesi tükenen seyircinin yarısı vazgeçti bağırmaktan. diğer yarısı belli belirsiz volümle devam etti normal tezahüratına, ''orkun buraya'' diye. orkun'un kulakları tribündeydi, o sırada yan top çalışması yaptıran nezihi'den kurtuldu ve tribüne doğru depar attı. işte o an garipbir biçimde sevdim deli orkun'u.
galatasaray kalesini koruyacak yetenekte değildi, çaylak'la çıktığı sıradan leverkusen maçında yediği hezimetin ardından, kasımpaşa'lının lamba gibi asılan serbest vuruşunu felç geçirerek seyredince iptal oldu. yerine devam eden aykut, ligin en az gol yiyen kalecisi olarak şampiyon takımın kalecisi ünvanıyla sezonu tamamladı.
takım şampiyon olsa da kalecilerin yetersiz olduğu hükmüyle di santchis transfer edildi. gerçi bu iki kötü kalecimizle devam edilse dahi bundan daha kötü derece alamayacığımız ayni ile vaki olduğunda belamızı bulmuş 5. bitirmiştik ligi.
geçen yılı deli orkun hastanede, revirde geçirdi. hangi maçta, nasıl sakatlandığını öğrenemedik. kötü kaleciydi, o yüzden akibeti kimseyi enterese etmedi. o sakatlıkla boğuşurken ondan bin beter daha kötü kaleci aykut yedek kulübesinin tozlarını paspas ederek cebini dolduruyordu. santchis ne kadar pis gol yerse yesin, sesini çıkarmıyordu, adalet istemiyordu bülent korkmaz'dan ve ondan önceki çaylak'tan. ne gerek vardı riske girmeye aykut için. yıllarca mondragon'a asistanlık yapmış, en ufak bir ilerleme kaydedememiş, en ufak bir şikayeti, sitemi olmadan, kimseyi ürkütmeden hayatını idame ettirmiştir.
mondragon gittiğinde, kaleye geçme ihtimali olan fevzi, santchis transfer edince isyan bayrağını çekmiş, hadi len ben şimdi kaçıncı kaleci olacam? demiş, takımdan uzamıştır. hazır orkun sakatken, hazır fevzi firar etmişken aykut'a gün doğmuş, bütün bir sezonu tek bir maç oynamadan koca galatasaray kalecisi olarak, risksiz bitirmiştir.
her iki kaleci de, tarihini yeniden yazmaya soyunmuş galatasaray'ın kalesini emanet edeceği kaleci değildi. leo franko geçti kaleye. surinam'lı daha iyi olan orkun'u oturttu yedek olarak. aykut florya kalecisiydi, olsun yine de şikayeti yoktu.
aylardır uğraştılar, servet önerdiler, 2 futbolcu bir kaleci verelim dediler manisaspor'a, kalecileri ufuk'la trampa yapmak için. baktık ufuk için vikipedia'ya, öyle ahım şahım bir veri yazmıyordu. toplasan 40 maç kaleye geçmemiş bir kaleciydi. aldıklarına göre bir bildikleri vardı. galatasaray'ın yedek kalecisinin yanında iki bonus futbolcu ediyordu galat parasıyla.
aykut'u verelim dediler, galatasaray kulübesinde paslanmış, geçen yılın en çok kulübede oturmuş kalecisini beğenmediler. orkun'u istediler, ya da orkun ben 3. kaleci olmam bayrağını çekti. bilmiyoruz nasıl oldu. biz aykut'u yolcu etmeye hazırlanırken resmi siteden deli orkun'un kurban verildiği haberi geldi.
leo'nun yedeği ufuk'un yedeği sıfatıyla soytarı olmaktansa, manisaspor'da kral olmayı yeğledi deli orkun. isyancıydı, tıpkı fevzi gibi yalandan oturarak para kazanmayı sindiremedi. soytarılık kazağını aykut'a emanet edip ayrıldı aramızdan.
deli orkun; hiç bir zaman galatasaray kalesine geçecek bir kaleci değildin. sen kaledeyken kalplerimiz yusuf yusuf atıyordu. ama inan aykut'tan çok daha iyi kalecisisin. en azından yıllardır, hiç bir şikayeti olmadan yedek beklemeyi içine sindirip, kak etmediğ milyon dolarları cebine indiren aykut'tan eminim ki çok daha büyük adamsın. zaten oldum olası, tokalı, inek yalamış gibi düz, meçli saçları olan futbolculara gıcık olmuşumdur. bu anlamda necati'yi nasıl sevmemişsem, aykut'u da hiç sevmedim.
delikanlı orkun, takipçin olacağım, çok büyük maçlar çıkaracağına bahse girerim. milli takımda görürsem de şaşırmam. güle güle kardeşim, yolun ve bahtın açık olsun tubikandu.
galatasaray kalesini koruyacak yetenekte değildi, çaylak'la çıktığı sıradan leverkusen maçında yediği hezimetin ardından, kasımpaşa'lının lamba gibi asılan serbest vuruşunu felç geçirerek seyredince iptal oldu. yerine devam eden aykut, ligin en az gol yiyen kalecisi olarak şampiyon takımın kalecisi ünvanıyla sezonu tamamladı.
takım şampiyon olsa da kalecilerin yetersiz olduğu hükmüyle di santchis transfer edildi. gerçi bu iki kötü kalecimizle devam edilse dahi bundan daha kötü derece alamayacığımız ayni ile vaki olduğunda belamızı bulmuş 5. bitirmiştik ligi.
geçen yılı deli orkun hastanede, revirde geçirdi. hangi maçta, nasıl sakatlandığını öğrenemedik. kötü kaleciydi, o yüzden akibeti kimseyi enterese etmedi. o sakatlıkla boğuşurken ondan bin beter daha kötü kaleci aykut yedek kulübesinin tozlarını paspas ederek cebini dolduruyordu. santchis ne kadar pis gol yerse yesin, sesini çıkarmıyordu, adalet istemiyordu bülent korkmaz'dan ve ondan önceki çaylak'tan. ne gerek vardı riske girmeye aykut için. yıllarca mondragon'a asistanlık yapmış, en ufak bir ilerleme kaydedememiş, en ufak bir şikayeti, sitemi olmadan, kimseyi ürkütmeden hayatını idame ettirmiştir.
mondragon gittiğinde, kaleye geçme ihtimali olan fevzi, santchis transfer edince isyan bayrağını çekmiş, hadi len ben şimdi kaçıncı kaleci olacam? demiş, takımdan uzamıştır. hazır orkun sakatken, hazır fevzi firar etmişken aykut'a gün doğmuş, bütün bir sezonu tek bir maç oynamadan koca galatasaray kalecisi olarak, risksiz bitirmiştir.
her iki kaleci de, tarihini yeniden yazmaya soyunmuş galatasaray'ın kalesini emanet edeceği kaleci değildi. leo franko geçti kaleye. surinam'lı daha iyi olan orkun'u oturttu yedek olarak. aykut florya kalecisiydi, olsun yine de şikayeti yoktu.
aylardır uğraştılar, servet önerdiler, 2 futbolcu bir kaleci verelim dediler manisaspor'a, kalecileri ufuk'la trampa yapmak için. baktık ufuk için vikipedia'ya, öyle ahım şahım bir veri yazmıyordu. toplasan 40 maç kaleye geçmemiş bir kaleciydi. aldıklarına göre bir bildikleri vardı. galatasaray'ın yedek kalecisinin yanında iki bonus futbolcu ediyordu galat parasıyla.
aykut'u verelim dediler, galatasaray kulübesinde paslanmış, geçen yılın en çok kulübede oturmuş kalecisini beğenmediler. orkun'u istediler, ya da orkun ben 3. kaleci olmam bayrağını çekti. bilmiyoruz nasıl oldu. biz aykut'u yolcu etmeye hazırlanırken resmi siteden deli orkun'un kurban verildiği haberi geldi.
leo'nun yedeği ufuk'un yedeği sıfatıyla soytarı olmaktansa, manisaspor'da kral olmayı yeğledi deli orkun. isyancıydı, tıpkı fevzi gibi yalandan oturarak para kazanmayı sindiremedi. soytarılık kazağını aykut'a emanet edip ayrıldı aramızdan.
deli orkun; hiç bir zaman galatasaray kalesine geçecek bir kaleci değildin. sen kaledeyken kalplerimiz yusuf yusuf atıyordu. ama inan aykut'tan çok daha iyi kalecisisin. en azından yıllardır, hiç bir şikayeti olmadan yedek beklemeyi içine sindirip, kak etmediğ milyon dolarları cebine indiren aykut'tan eminim ki çok daha büyük adamsın. zaten oldum olası, tokalı, inek yalamış gibi düz, meçli saçları olan futbolculara gıcık olmuşumdur. bu anlamda necati'yi nasıl sevmemişsem, aykut'u da hiç sevmedim.
delikanlı orkun, takipçin olacağım, çok büyük maçlar çıkaracağına bahse girerim. milli takımda görürsem de şaşırmam. güle güle kardeşim, yolun ve bahtın açık olsun tubikandu.
