hamza hamzaoğlu'na hissedilen nefret

nefret duygusunu hamza dahil kimseye hissetmedim, velhasıl taraftarın infialini dile getiriş şeklini de nefret olarak nitelemiyorum...

taraftar birşeyleri gördüğü için sesini yükseltti:

- hamza geldiği ilk 3-4 hafta umut veren ofansif, keyifli, bol gole giden, yediğinden fazlasını atmaya çalışan bir takım oluşturacağı izlenimini verdi
- takımın güveni gelince "artık kötü oynayarak da olsa kazanma zamanı takım o kadar da hücum oynamayacak" gibi bir karar aldı
- başarılar gelene kadar bu kabul edilebilir görüldü, ses çıkarmadık, son haftalarda rahatsız edici 1 farklı galibiyetlerle şampiyonluklara ulaştık
- yeni sezonla birlikte hem transfer yanlışları hem de pasif futbol devam etti
- takımın eksiklerine hiç yönelmeyen ve tamamen adama yönelik transfer politikası taraftarı isyan ettirdi
- hamza'nın kadro seçiminde yine "adama göre" seçim yapması ve oyunda düzelme olmaması bardağı taşırdı

başarılı bir hamza'ya neden nefret duyulsun söyler misiniz? hamza gerçekten olması gerekenler, futbolun doğrularını yapıyor olsa şu taraftarın onunla neden bir derdi olsun?
bu taraftar galatasaray'ın peşinde, başarının peşinde, armanın peşinde değil mi?
hamza bu armanın kültürünü bildiği için buraya gelmedi mi?

e şimdi nedir bu iki yüzlülük? o armanın gerektirdiğini yapamayana "vefa vefa" diyerek geleceğimizi teslim etme hevesi hangi şovenistliğin eseri?

arkadaşlar, hamza benim de değerim, ben de manchester'ı eleyen kadronun her neferini yüreğinde taşıyanlardanım, ama dikkat:

- benim önceliğim galatasaray'dır... el kangren oluyorsa baş parmak da olsa kesilir...