5329
toplumumuzun aynası olan adam. ülkece bazı problemleri daha başlamışken çözememe gibi bir hastalığımız var. buna duygusallık diyin , gerçeklik algısından uzaklaşmak diyin vefa diyin yada bilmiyorum bu durumun psikolojik, sosyolojik bir izahıda vardır ama toplumca aslında hepimizin içersinde ufakdan hamza hamzaoglular var. bunu en çok farklı kültürden insanların aynı olaylara farklı tepkiler, refleksler geliştiridiğinde aradaki farkı daha açık bir şekilde görebiliyorsunuz. ee peki doğan cüceloğlu gibi konusuyorsunda nedir bu problem diyenleriniz olacaktır. hepimizin basına gelmistir hatta geliyordurda. bazen sozluk sertlesme duvarında da görüyorum bu durumu. en basitinden örneklemek gerekirse. toplumca elestiriye kapalı bir kulturumuz var. bu 7yasındaki ilkokulda okuyan barandan, 77 yasındaki emekli öğretmen emeklisi hayrettin amcaya kadar durum boyle. herseyin en dogrusunu hep biz biliyoruz seklinde bir algımız var. bir insan evladı bize dosthane bize yaptıgımızın yanlıs oldugunu gosterse bile pek kulak asmama gibi bir ozelligimiz mevcut. tabi bu dun olan birsey değil yuzyıllardır geliyor ki atasozlerimize bile yansımıs. biz toplum olarak bir insan evladı bize yanlısımızı soylediginde ilk olarak onun herseyi bildigine benim durumumun ozel olduguna oyuzden bizi anlamıyacagını dusunuyoruz. en basitinden 100lerce iliski yasayan arkadaslarınız vardır. eger iliskileri o arkdasınız siz dahil 2-3 kisi tarafındanda mantık cercevesinde olmadıgını hatta bu kafayla bir sonlarının olmadıgını soyleyin bakalım size ne tepki vercekler.ilk once ya aga sen nerden bilceksin benim durumumu derler, tum sorunları dinlersin ona ragmen bu isin olmayacagını soylediginizde de ben bunca yıl bu iliskiye emek verdim simdi bu emegime neolcak diye bir tepki verip o berbat iliskiyi devam ettirmeye calısırlar. sonra evlenirler sanada gordunmu labragım bak evlendik derler ama sorunlar 1-2 yıl icersinde devam eder ve siddetli gecimsizlikden bosanırlar. sanırım bunun iktisad'da bir adı vardı. simdi aklımda değil ama birseye deger verdigimiz zaman terkettmemizde basımıza kotu seyler gelmesine ragmen cok zor oluyordu. ve sonunda terkettigimiz zaman sonucları ilk bastakinde daha ağır oluyordu. bu sekilde yarın kurtarcam gotu diyip daha beter batan cok sirket gormussunuzdur cevrenizde. ebe ampirik bukadar konustunda yabancılarda durum nasıl derseniz. ayıptır soylemesi bir cok avrupa sehrine gitmisligim bir cok farklı kulturden insanla sırf bu sekilde toplumsal konuları konusmuslugum uzun zamanlarım oldu. aynı olaylara onların nasıl tepkiler verdiğini uzun zamandır gozlemledim. ve sunu soyleyebilirim cogu millet bizim gibi olayları dusunmuyor. aynı iliski olayını onlara anlattıgınız zaman ayrılırım aga ne gerek var diye tepki alabiliyorsunuz. bizdeki gibi ya benimsin ya kara topragın tepkisini hic duymadım diyebilirim. neyse sozun ozu sudur ki. annemin lafıdır. biz bir seyi mimledik mi deli kızın donu gibi mimliyoruz. alıskanlıklarımızdan kolay kolay vazgecememenin yanında elestiriye kapalı, hatalarımızla yuzlesmeden uzak , basımıza kotu birsey gelmeden de yaptıgımızın hata oldugunu kabullenmiyoruz. yanlıs anlasılmasın bu bahsettigim insan modelinin icinde bende varım. bugun hamza hamzaogluna kızıyoruz ama ondan once aynı kafadaki fatih terime, bulent undere, bulent korkmazada aynı sekilde kızmadık mı. takımın les top oynamasını gormemesi sizce mumkun mu? yada bu takımın oyuncu eksikliligini bilmemesi mumkun mu? o hala gecen sene onu sampiyon yapan deger verdiği takıma vefa borcu oldugunu ve bu takımla sampiyonlar ligini alcagını dusunuyor. baglandıgı bu umut yuklu duygular onu gerceklikten koparmıs durumda. aynı cok sevdiginiz kızla bir sonunuzun olmamasını herkesin soylemesine ragmen sizin pembe panjurlu ev, ilk cocugunuza metin oktay adını koymanızı dusunmeniz gibi. oyuzden arkadaslar yapcak birsey yok dilerimki hocanın hata yaptıgını farketmesi icin cok maglup olmayızda bu seneyi cope atmayız.
